‘Maak gebruik van de arbeidskracht van vitale gepensioneerden.’ Die oproep deed de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) vorig jaar aan werkgevers en pensioenfondsen. Uit onderzoek van dit adviesorgaan bleek dat het aantal gezonde gepensioneerden de komende 20 jaar fors gaat stijgen. Veel gepensioneerden van ABP kiezen nu al ervoor om actief te blijven tijdens hun pensioen. Wat drijft hen om niet ‘achter de geraniums’ te gaan zitten? In de serie ‘Hoezo Geraniums?’ gaan we op zoek naar het antwoord.
Alex Ghys is een verhalenverteller. De voormalig klinisch kinder- en jeugdpsycholoog vertelt het ene na het andere verhaal als hij ingaat op de periode na zijn pensioen. Geschiedenis is zijn grote passie. Altijd geweest. Vandaar dat hij ervoor koos om nog voor zijn pensioen een opleiding te doen tot toeristische gids.
Nu vertelt hij bezoekers van het Gallo-Romeins Museum in het Belgische Tongeren over de oertijd, ridders en abdijen. Het zijn vooral kinderen van 10 tot 14 jaar die een rondleiding van hem krijgen. Tenminste, als het museum groepen bezoekers mag ontvangen. Dat is nu tijdelijk niet mogelijk vanwege coronamaatregelen.
Eigenlijk borduurt Alex (72) voort op een ervaring uit zijn jeugd. 9 jaar oud was hij toen zijn leraar de klas vertelde over de Steentijd. De stenen vuistbijl die de leraar had meegenomen mochten de leerlingen in hun handen houden.
‘Of deze echt was weet ik niet. Maar het maakte wel indruk. Ook vertelde hij over de jacht. Dat ze pijlen maakten uit geweien, hoe ze vuur maakten en dierenvellen bewerkten.’ Dit zijn herinneringen die hem nog altijd het gevoel geven een beetje kind te zijn.
Alex is geboren en getogen in België en heeft daar ook altijd gewoond. Voor zijn werk maakte hij een ‘uitstapje’ naar Nederland. Alex werkte ongeveer 25 jaar als kinder- en jeugdpsycholoog in het voormalig ziekenhuis Sint Annadal in Maastricht.
Op zijn 61e ging Alex met pensioen dankzij een uitstapregeling. Eigenlijk had hij nog tot zijn 63e willen doorgaan, maar het werk veranderde snel door de automatiseringsgolf. Dat deed hem besluiten toch eerder te stoppen. De opleiding tot toeristisch gids had hij toen al afgerond. ‘Ik lees graag. Als je die informatie daarna kan doorvertellen dan hebben meer mensen er iets aan. Ik kwam tot de ontdekking dat ik heel graag vertel.’
Alex werkte al af en toe als officiële museumgids in het Gallo-Romeins Museum van Tongeren toen hij nog niet met pensioen was. ‘Het is een heel mooi museum. Het is allemaal heel goed verzorgd als je daar als gids begint. Er is sprake van een goede begeleiding. Je krijgt feedback op je functioneren.’
Na zijn pensioen kon hij actiever worden als gids: soms deed hij 2 rondleidingen in de week, soms 3 of zelfs 5. ‘Ik probeer een verhaal tot leven brengen. Voor de jonge bezoekers bedenk ik een rollenspel. Ik ‘verlatijns’ de namen; Alexis -mijn officiële doopnaam- wordt Alexius. De jongen Marc wordt Marcus. de meeste kinderen - jongens en meisjes- willen dan weten hoe hun naam in het Latijn klinkt. Marcus is een soldaat van keizer Augustus. De keizer beveelt hem Atuatuca Tungrorum te stichten, Tongeren dus, in 10 v.C. Bij dat werk verliest hij zijn drinkbeker in een bouwput. In de vorige eeuw bouwden ze dit museum en, kijk, daar vinden ze de drinkbeker terug.’
Alex heeft veel plezier in het geven van rondleidingen in het museum van Tongeren. Helaas zijn de deuren van het Gallo-Romeins Museum even gesloten voor groepen vanwege corona (individueel bezoek is wel mogelijk). Maar hij heeft ook nog andere bezigheden. Hij is lid van de Erfgoedkring Herkenrode Kuringen in Hasselt waar hij samen met anderen 2 maal per jaar een publieksevent organiseert, hij schrijft bijdragen over Heemkunde (=onderzoek naar de eigen leefomgeving) voor gidsen en hij volgt een schrijfcursus bij de Belgische auteur Kristien Hemmerechts.
‘We moeten een dialoog schrijven voor deze cursus. De stad Hasselt waar ik woon is de hoofdfiguur in mijn verhaal. Natuurlijk kan ik de stad niet rechtstreeks aan het woord laten. Maar ik wilde wel over de geschiedenis van deze stad vertellen, over De Wallen en de Abdij.’
De voormalig kinderpsycholoog verzorgt ook rondleidingen in de stad waar hij met veel plezier woont. ’De Japanse tuin in Hasselt interesseert me heel erg. Ik vertel de bezoekers over de symboliek van deze plek.’
Als hij het daarna heeft over de Abdij van Herkenrode volgt een verhaal over pelgrims en pachters, knechten en rituelen. Ook het kunstwerk van Hans Op de Beeck dat daar staat wil hij niet ongenoemd laten. ‘Je gaat een lange, smalle, zwarte gang door en dan kom je bij het kunstwerk. Mensen worden helemaal stil als ze het zien. Ik verklap niet hoe het eruit ziet. Je moet het zelf zien.’
Het vrije leven, zoals hij de periode na zijn pensioen noemt, bevalt Alex goed. ‘Werken is leuk en met pensioen zijn is leuk’, zegt hij. Wanneer hij gaat stoppen met zijn gidsactiviteiten, weet hij niet. Het heeft nog altijd zijn interesse. ‘En’, klinkt het vervolgens droog, ‘leren bridgen kan altijd nog’.
Bent u (of kent u) ook iemand bij wie de geraniums geen water krijgen, doordat u het veel te druk heeft met genieten van het leven? Dan zijn we heel benieuwd naar uw verhaal. Stuur ons een e-mail en we nemen contact met u op voor een interview. We stemmen uw verhaal met u af voordat we het delen met de lezers van ABP.nl.
