‘Maak gebruik van de arbeidskracht van vitale gepensioneerden.’ Die oproep deed de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) begin dit jaar aan werkgevers en pensioenfondsen. Uit onderzoek van dit adviesorgaan bleek dat het aantal gezonde gepensioneerden de komende 20 jaar fors gaat stijgen. Veel gepensioneerden van ABP kiezen nu al om actief te blijven tijdens hun pensioen. Wat drijft hen om niet ‘achter de geraniums’ te gaan zitten? In de serie ‘Hoezo Geraniums?’ gaan we op zoek naar het antwoord.
In 2016 moest Wim van de Merwe onvrijwillig met pensioen, vlak voor zijn 40-jarig jubileum als techniekdocent in het vmbo-onderwijs. ‘Ik werd 65 jaar en de directeur van mijn school vertelde me dat ik moest stoppen met werken. Maar dat wilde ik helemaal niet’, aldus Wim. ‘Ik had nog steeds veel plezier in mijn werk: leerlingen de kunst van het lassen bijbrengen. Daarnaast was er toen al een enorm tekort aan techniekdocenten. Uiteindelijk heb ik weten te regelen dat het ministerie van OCW, het bedrijfsleven en ikzelf garant stonden voor mijn salaris bij een 3-daagse werkweek. Maar zelfs toen wilde mijn werkgever niet meewerken.’
Gelukkig kreeg Wim direct na zijn pensioen veel verzoeken van organisaties die zijn kennis en kunde goed kunnen gebruiken. Hierdoor werkt hij nog steeds 3 dagen per week. Wim: ‘Hoofdmoot van mijn huidige werk is het organiseren van laswedstrijden voor het mbo-onderwijs. Dit doe ik in opdracht van WorldSkills Netherlands. Als onderdeel van deze opdracht begeleid ik samen met een oud-deelnemer de Nederlandse winnaar tijdens het internationale WorldSkills-toernooi. Dat heeft me al naar Abu Dhabi, Japan, Brazilië en Rusland gebracht. Volgend jaar vindt de eindronde plaats in Shanghai, daar kijk ik erg naar uit.’
Verder organiseert Wim techniekprojecten voor vmbo- en mbo-scholen, in opdracht van het platform TechniekTalent. Daarnaast werkt hij voor een bedrijf in Nijverdal, dat basisschoolleerlingen met projecten wil enthousiasmeren voor het technische onderwijs. Bij dit bedrijf geeft hij ook lascursussen aan jonge medewerkers.
‘Ik haal veel voldoening en energie uit mijn werk’, vertelt Wim. ‘Ik heb me altijd geërgerd aan de algemene onderschatting van praktijkleerlingen. “Het is máár vmbo”, hoor ik mensen dan zeggen. Maar er zit echt wel wat in die jongen mensen! Ik wil ze enthousiast maken voor techniek en ervoor zorgen dat ze het beste uit zichzelf halen. Dan kunnen ze veel bereiken. Daar steek ik graag energie in. Als ik zie hoeveel oud-leerlingen nu een succesvol bedrijf runnen; dat zijn er tientallen.’
Op maandag en vrijdag heeft Wim vrij. Dan slaat hij graag een balletje op de tennisbaan. Ook gaan hij en zijn vrouw regelmatig op reis. ‘In 2019 zijn we in Peru geweest en in 2020 stond Zuid-Afrika op de planning. Dat ging helaas niet door, vanwege het coronavirus. We hebben de afgelopen jaren ook regelmatig de caravan gepakt voor tripjes naar Engeland, Denemarken en Frankrijk. In 2020 bleef dit beperkt tot tripjes in eigen land.’
Vmbo-scholen bellen hem nog steeds met enige regelmaat, omdat ze een techniekdocent nodig hebben. ‘Ik val dan wel eens in als docent, maar altijd binnen mijn werkdagen. Ik vind 3 werkdagen per week genoeg. De afgelopen decennia heb ik meerdere ministers in mijn klas gehad. Ik heb ze allemaal op het hart gedrukt dat ze zuinig moesten zijn op het vmbo-onderwijs. Het probleem van vandaag is dat techniekdocenten in het vmbo alles moeten kunnen. Ze worden veel te breed ingezet en dat willen ze niet. Ze geven liever 1 specifiek vak op een mbo-school. Daardoor vinden de vmbo-scholen geen geschikte docenten.’
Voorlopig denkt Wim nog niet aan stoppen. ‘Ik vind dit zo gaaf! Zolang ik het leuk vind en ze me nodig hebben, blijf ik dit doen.’
Bent u (of kent u) ook iemand bij wie de geraniums geen water krijgen, doordat u het veel te druk heeft met genieten van het leven? Dan zijn we heel benieuwd naar uw verhaal. Stuur ons een e-mail en we nemen contact met u op voor een interview. We stemmen uw verhaal met u af voordat we het delen met de lezers van ABP.nl.
