.png)
Ter ere van 100 jaar pensioen in Nederland verzamelen medewerkers van ABP verhalen van (vooral) deelnemers. Ze spreken mensen die pensioen opbouwen, mensen die nog (net) niet met pensioen zijn én natuurlijk ook gepensioneerden. Het resultaat is een bonte verzameling persoonlijke verhalen over de betekenis van pensioen. De serie staat op de speciale website pensioenvannederland.nl. We delen hier 5 bijzondere verhalen.
“Ik heb altijd gedacht: ik ga dingen niet uitstellen tot na mijn pensioen. Je weet nooit hoelang je hebt. Met mijn ouders als triest voorbeeld.” Acteur en voormalig volksvertegenwoordiger Boris van der Ham zegt verder dat we heel blij mogen zijn met het Nederlandse pensioenstelsel en met ABP. “Er zijn veel onzekerheden in je leven en dan is de zekerheid dat je op je oude dag pensioen ontvangt van wezenlijk belang.”
“Ik ging op mijn 61e met pensioen. Nu ben ik bijna 80 en heb dus al 19 jaar van mijn pensioen kunnen genieten. Het was qua gezondheid niet nodig om al op mijn 61e te stoppen. Maar het was wel heel plezierig. Als ik langer had moeten doorwerken, dan was ik voorzichtiger met mijn tijd omgesprongen. Dan had ik het de laatste jaren rustiger aangedaan op mijn werk.”
“Vorig schooljaar ging een collega van me met pensioen. Ze heet Daniëlle. Het was mooi om te zien hoeveel moeite ze had om te stoppen. Ze was de ‘crea-juf’. Toen ze wegging zei ze: zorg goed voor de jongens”, vertelt Dina Aabbouz die in justitiële jeugdinrichting Teylingereind in Sassenheim werkt. “Een andere collega die ook met pensioen is, komt nog een aantal dagen terug omdat hij iets wil blijven betekenen voor deze jongens. Het doet me ontzettend goed dat we collega’s hebben en hadden die zoveel liefde hebben voor deze doelgroep. “
“Mijn eigen pensioen is een zooitje, meer pensioengat dan pensioen. Ik hoop dat tegen de tijd dat ik met pensioen ga – als ik minstens 70 ben – de AOW nog bestaat. Want van losse plukjes pensioen – ook een plukje bij ABP- moet ik het niet hebben. Gelukkig zit mijn vriend praktisch zijn hele werkende leven al bij ABP. Hij noemt zichzelf ‘mijn obligatie’. Dan zeg ik dat ik zijn ‘sprankelende creativiteit’ ben. Ik ben natuurlijk de vleesgeworden zzp’er. Ik heb die vrijheid en verandering nodig.”
“Er zijn veel mooie uitvindingen gedaan in de 100 jaar dat ik leef. De 1e televisie zag ik op de Wereldtentoonstelling in Brussel. Dat was in 1958. De telefoon is ook fantastisch. Die hadden we vroeger ook niet. En rond 1970 zat ik voor het eerst in een vliegtuig. Sinds 1977 ben ik weduwe. Mijn man werkte bij de Belastingdienst en had een goede baan. Hij was inspecteur bij registratie en successie. Hij bouwde pensioen op bij ABP. Ik ontvang nu nabestaandenpensioen. Ik ben dus een dure voor jullie, want ik blijf maar leven.“
Meer verhalen lezen op pensioenvannederland.nl? Ga naar de speciale website.
We zoeken nog een paar deelnemers die hun verhaal willen vertellen. Interesse? Stuur dan een mail naar 100jaar@abp.nl.
