Toen Margriet begin dit jaar definitief stopte met werken, overheerste vooral opluchting. Ze werkte in verband met ziekte al een tijdje niet meer, maar met het ingaan van haar pensioen, viel er een last van haar af. Toch was het zeker in het begin niet gemakkelijk haar draai te vinden.
“Ik was heel blij dat ik nu écht niets meer moest”, vertelt Margriet over het moment dat haar pensioen vervroegd inging. “Maar ik voelde ook veel onrust en ik ging van alles en nog wat doen.” Ze denkt dat het kwam doordat ze veel met de dood bezig was geweest. “Door mijn verleden met kanker was ik me heel bewust dat later nu is. Áls ik nog iets wilde doen, het ook nú moest.” Dat gevoel werd alleen maar sterker toen haar man een ongeluk kreeg.
Margriet: “René was bij onze dochter gaan klussen. Tijdens de lunch hadden we nog met elkaar geappt en even daarna kreeg ik een melding op mijn Apple Watch: ‘René is van grote hoogte gevallen en de noodhulpdiensten zijn gealarmeerd.’ Zijn Apple Watch had zelf gebeld met 112. Onze dochter belde me en vertelde dat hij buiten bewustzijn was, in foetushouding lag, een raar geluid maakte en dat de traumaheli onderweg was.” Onze buurman van 80 liet alles uit zijn handen vallen en reed me naar het ziekenhuis in Leiden. Ik wist niet of ik op tijd zou zijn en er ging van alles door me heen: Al die jaren heeft hij voor mij gezorgd. Hij is net één jaar met pensioen en dit was het dan?“
Achteraf viel de schade mee. Haar man herstelde goed van zijn val, afgezien van een pijnlijke hand. “We waren al gek op elkaar, maar die zware periode heeft onze liefde zo mogelijk versterkt. Ik besefte wat hij allemaal deed in het huishouden terwijl ik me maar op mijn hobby's stortte. Ook de band met onze buren is sterker geworden door wat we samen meemaakten. Zij waren er voor ons toen we het moeilijk hadden.” Het ongeluk versterkte het gevoel bij Margriet dat het leven zo maar voorbij kan zijn. Dat ze er álles uit moet halen.
Ondertussen bleef ze actief. Ze volgde een opleiding ‘grafisch vormgever’, ging luisterboeken inspreken, kleien, digitaal schilderen, pottenbakken, edelsmeden. Omdat ze een jaar eerder had meegeschreven aan een verhalenbundel had ze de boekenwereld leren kennen. “We besloten zelf boeken uit te geven: ‘Vriendenboeken voor (Bak)Recepten’ waarmee je anderen uitnodigt hun favoriete (bak)recept, samen met een persoonlijke noot, erin te schrijven. In eigen beheer hebben we 500 exemplaren laten drukken die we natuurlijk wel moesten verkopen. Druk, druk, druk!”
Halverwege het jaar zei haar man: “Jij moet wel heel veel van jezelf, hè?” Margriet: “Dat zette me aan het denken: ‘Wat wil ik hiermee bewijzen en waarom?’ Die zomer gingen we voor het eerst sinds lange tijd met vakantie naar Denemarken. Halverwege de reis ging de auto kapot. Het duurde 2 dagen voor hij gerepareerd was. Toen besloten we weer naar huis te gaan. Veel mensen snappen dat niet, vooral mijn familie is altijd erg reislustig (geweest). Maar wij zijn het liefst samen thuis in Castricum. We hebben een heerlijk appartement, wonen in een gezellig dorp waar alles binnen loopafstand is, met een prachtig wandelgebied en de zee. Veel mensen komen hier op vakantie en wij wonen hier gewoon! Geluk zit eigenlijk in simpele dingen.”
Margriet heeft het idee dat ze nu eindelijk is waar ze wil zijn. “Ik heb mijn rust gevonden, doe alleen nog maar dingen die ik écht leuk vind. Sinds kort hebben we een Netflix-abonnement. Nu kan ik ‘bingen’ zonder me schuldig te voelen.” Nog iets om heel blij van te worden: “Onze zoon en schoondochter in Canada zijn bezig met adoptie. Daar zijn ze al heel ver mee, we hebben foto’s gezien van een prachtig kindje en hopelijk wordt begin volgend jaar de procedure positief afgerond. We zijn superblij voor hen, ze zijn er al jarenlang mee bezig. Natuurlijk voor ons een reden om volgend jaar naar Canada te gaan! Daar kijken we enorm naar uit.”
Financieel hebben ze niet te klagen. “We geven niet veel uit, gaan bijna nooit met vakantie. Omdat we eerder, met het oog op ons vervroegd pensioen, versneld hebben afgelost, betalen we nu een lage hypotheek. Dankzij het ‘eerder genieten pensioen' houden we geld over, waarmee we nog steeds extra aflossen. Hierdoor kunnen we over een aantal jaren ook nog leuk leven. Wel is het zo dat als we iets heel graag willen, dat niet uitstellen.”
Aan de 37 jaar dat ze bij de politie werkte, denkt ze haast nooit. Margriet: “Ik heb daar een geweldige tijd gehad. Alleen de laatste jaren voelde ik mij niet meer gewaardeerd omdat ik geen HBO-diploma heb, ik was geen ‘medewerker van de toekomst’. Dat mijn werk- en denkniveau niet voldoende was, heeft me gekwetst. Toch kijk ik ondanks dat terug op een geweldige tijd. Als ik 5 jaar geleden was vertrokken bij de politie, had pre-pensioen er niet ingezeten. Dat was toen een lastige keuze, maar nu ben ik er blij mee. Niet iedereen beseft hoe fijn het is als je een goed pensioen hebt. Als je jong bent, ben je daar helemaal niet mee bezig. Ik destijds ook niet, hoor. Maar je bent 60 voor je het weet!”
Voor mensen die na een berekening op MijnABP twijfelen of eerder stoppen iets voor hen is, heeft ze dan ook een duidelijke boodschap: “Gewoon doen! De vrijheid die het je oplevert, daar kan geen geldbedrag tegenop! Vrij zijn, de dag indelen zoals jij dat wilt, is onvervangbaar en er komen weer nieuwe dingen én mensen op je pad.
