‘Ik ben nooit de biologieleraar vergeten die ons duidelijk maakte hoe de neus- en keelholte met elkaar in verbinding staan. Hij snoof heel hard een touwtje door zijn neus naar binnen, friemelde daarna met zijn vingers achter in zijn keel en trok het touwtje door zijn mond weer naar buiten.’ Het is één van de bijdragen in het boek ‘Mijn leraar vertelde eens, onvergetelijke verhalen uit onze schooltijd’. Een verzameling herinneringen van en aan juffen, meesters, leraren of hoogleraren. En een eerbetoon aan het vak op deze internationale Dag van de leraar.

Sommige mensen kunnen zich 50 jaar later nog herinneren wat een leerkracht zei of deed. ‘Mijn meester kon met een simpele tekening op het bord uitleggen waarom wijze mensen vaak het gevoel hebben dat ze weinig weten.’ Ook leerkrachten zelf komen aan het woord in het boek, zoals de leerkracht die zijn leerlingen ervan overtuigde dat hij het kon laten sneeuwen.