Bij een auto-ongeluk in 2012 liep Daniella Lauret een onbekende whiplash op. Hierdoor werd ze voor 75% arbeidsongeschikt verklaard. Het arbeidsongeschiktheidspensioen van ABP bleek een welkome aanvulling op haar inkomen. Wij gingen met Daniella in gesprek.

Kun je vertellen wat er is gebeurd na je ongeluk in 2012? 

‘Ondanks de onbekende whiplash ben ik gewoon doorgegaan met mijn leven. Dat bleek niet verstandig, want het ging steeds slechter met me. Ik had niet alleen pijn, maar kreeg ook last van concentratieproblemen en mijn kortetermijngeheugen liet me in de steek. Eind 2012 greep mijn werkgever in en kwam ik ziek thuis te zitten. Daarna ben ik nog een paar keer teruggekeerd, maar het ging steeds slechter. In 2015 werd ik voor 50% afgekeurd en in 2018 voor 75%.’

Als je (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt raakt, kom je in een administratieve molen terecht. Wanneer werd jou duidelijk dat je recht hebt op een arbeidsongeschiktheidspensioen van ABP? 

‘Mijn collega’s van personeelszaken wezen mij daarop toen het in mijn 2de ziektejaar duidelijk werd dat ik niet meer fulltime zou terugkeren. Zij hebben vervolgens ook alles voor mij geregeld. Ik wist dat ik ooit een arbeidsongeschiktheidsverzekering had afgesloten, maar ik wist niet dat ik ook recht had op een arbeidsongeschiktheidspensioen. Uiteraard ben ik heel blij met dit pensioen. Ik kan daardoor ongeveer 15% extra inkomen behouden van mijn vorige salaris.’

Bouw je ook pensioen op over de uren die je niet meer kunt werken? 

‘Ik bouw inderdaad ouderdomspensioen op over het deel dat ik arbeidsongeschikt ben verklaard. En ik hoef voor dat deel geen pensioenpremie te betalen. In het begin maakte ik me wel zorgen over mijn pensioen voor later, maar al snel bleek dat dit goed geregeld is bij ABP. Dat was een enorme geruststelling.’

Hoe ziet je leven er nu uit? 

‘Ik ben gezegend met een heel fijne werkgever, Onderwijsgroep Perspecto in Axel. Zij hebben mij goed begeleid na het ongeluk. Zij wilden mij ook per se aan boord houden toen ik gedeeltelijk arbeidsongeschikt werd verklaard. Daardoor ben ik nu voor 12 uur per week in dienst als stafmedewerker financiën. Voorheen werkte ik fulltime als hoofd financiën. Hoewel het een stap terug is, ben ik heel blij met mijn baan. Mijn werk wordt gewaardeerd en ik beteken iets in de maatschappij. 

Buiten mijn werk wandel ik graag met mijn 2 honden. Zij dwingen me om naar buiten te gaan. Dat is maar goed ook, want ik verstijf als ik stil blijf zitten en dan wordt de pijn erger. Lezen is ook een hobby, maar dat houd ik niet altijd lang vol. Het hangt ervan af hoe ik in mijn vel zit. Verder vind ik het leuk om af te spreken met vrienden en ga ik graag uiteten. De coronaperiode is niet leuk, maar brengt wel rust en regelmaat met zich mee. Ik kan nu beter mijn eigen planning bepalen, waardoor ik meer de rust krijg die ik nodig heb. Sinds de eerste lockdown werk ik vanuit huis. Als het straks weer mag, denk ik dat ik voor 50% terugga naar kantoor. Thuis werken brengt meer rust, maar ik mis de sociale contacten op mijn werk.’

Heb je tips voor mensen die arbeidsongeschikt zijn geraakt? 

‘Lees je goed in en ga niet alleen uit van de informatie die je van je werkgever krijgt. Ik heb gelukkig een heel goede werkgever, maar dat geldt niet voor iedereen. Bij Perspecto hebben we een interne afdeling personeelszaken, maar er zijn ook werkgevers die deze werkzaamheden uitbesteden. Daardoor is de afstand tot de medewerkers groter. Blijf daarom vragen stellen, zodat je krijgt waar je recht op hebt.’