Niks doen kan Wim Slierendregt niet, hij ziet graag resultaat van zijn werk. Stilzitten kan hij wel, want de voormalig planeconoom en gemeentelijk beleidsmedewerker schrijft de laatste jaren bijna net zoveel als dat hij leest. Deze herfst wordt zijn eerste pennenvrucht uitgegeven. Slierendregt (73) heeft zijn fantasie na zijn pensioen blijkbaar volledig de vrije loop gelaten.
Eerst volgde echter nog een korte ontkenningsfase, waarin hij vier jaar doorwerkte als zelfstandig planeconoom, totdat het heilige vuur echt opgebrand was. ‘In mijn werkzame leven ben ik van alles geweest, van beleidsmedewerker tot afdelingshoofd tot controller’, vertelt Slierendregt. ‘Als ik me na een jaar of drie verveelde, kwam er altijd wel iets nieuws op mijn pad.’
Het leukste vond Slierendregt zijn werk als planeconoom. ‘Daar kon ik mijn energie helemaal in kwijt. Als planeconoom beoordeel je en stuur je de economische uitvoerbaarheid van stadsvernieuwing en uitbreidingsplannen in de stedelijke ontwikkeling. Daarbij gaat het toch voornamelijk om cijfers en de wereld achter die getallen. Als ik nu dus door de stad rijd en zie waar ik allemaal aan heb meegedacht, denk ik weleens: dat heb ik toch aardig gedaan. Het is leuk om resultaat van mijn wereld van cijfers en rapporten in de praktijk te zien.’
Van die cijfers stapte Slierendregt na zijn pensioen over op letters. Ook daar kwam snel resultaat van zijn werk. ‘Vanaf het moment dat ik kleinkinderen kreeg, begon ik grappige kinderverhalen te schrijven. Nu die kleine schatjes groot geworden zijn, schrijf ik meer en meer. Ik schrijf column-achtige artikelen op mijn eigen weblog (schrijvervanonzin.eu). Mijn vaste lezers stimuleerden me en vroegen om meer. Ik ben het toen wat serieuzer gaan nemen en heb de nodige schrijfcursussen gevolgd. Nu bedenk ik fantasy verhalen en mijn eerste boek komt in oktober in de boekhandel. Een tweede deel is in ontwikkeling en een fantasy-trilogie wacht op herschrijven.’
De afgelopen jaren bracht Slierendregt schrijvend en klussend door in twee huizen, tot hij vorig jaar definitief verhuisde van een flat naar een rijtjeshuis in Nijmegen. Daar toverde hij het kale stuk achtertuin om tot een klein tropisch paradijsje. ‘Dat krijg je er van als je niet goed stil kunt zitten. Er is altijd wel wat te doen’, vertelt hij. ‘Naast het klussen en mijn passie voor schrijven doe ik het huishouden met mijn vrouw en ook kook ik heel graag. Daarnaast bezoek ik musea en verslind ik stapels boeken. Ik wandel veel en fiets met mijn vrouw zeker twee keer per week zo’n 50 kilometer in de omgeving. Als ik op vakantie ga - en dat gebeurt niet vaak - vliegen we naar de bestemming, om vervolgens met het OV het land in te gaan en mooie wandelingen te maken. Tja, ik doe dus eigenlijk de dingen die ik vroeger ook allemaal deed, maar toen werkte ik er nog bij!’
Bent u (of kent u) ook iemand bij wie de geraniums geen water krijgen omdat u het veel te druk hebt met genieten van het leven? Dan zijn we heel benieuwd naar uw verhaal. Stuur ons een e-mail en we nemen contact met u op voor een interview. Daarna wordt uw verhaal met u afgestemd alvorens het gedeeld wordt met de lezers van ABP.nl.
