Toen Dick Schäfer in februari van dit jaar afscheid nam als docent biologie van het Spinoza 20first Lyceum in Amsterdam wist hij dat er een sociaal gat zou vallen. Niet meer dat dagelijkse ritme van vroeg opstaan, het contact met collega’s en leerlingen. 3 weken later kwam daar nog eens de lockdown over heen. Een dubbel isolement, zo voelde het even. Maar Dick is niet het type dat dan bij de pakken neer gaat zitten.
In het plantsoen bij zijn woning in Amsterdam lag het nodige zwerfafval. ‘Veel mensen denken dan: dat is toch een taak voor de gemeente? Als biologiedocent weet ik hoe kwetsbaar de natuur is. Ik probeer op mijn manier een steentje bij te dragen aan een beter milieu. Door goede doelen als het Wereld Natuurfonds te steunen, maar ook door mijn handen uit mijn mouwen te steken.’
Niet praten, maar doen dus. Dat is de manier waarop Dick probeert bij te dragen aan een betere maatschappij. Hij kwam via de Vrijwilliger Centrale Amsterdam terecht bij het Burennetwerk Amsterdam Centrum, een platform dat buurtgenoten aan elkaar koppelt voor sociaal contact of eenvoudige klusjes. Nu helpt hij regelmatig mensen in zijn buurt met het programmeren van een televisie of het in elkaar zetten van een Ikea-meubel.
Daarnaast houdt hij nog genoeg tijd over voor zijn grote passie: filmen. In de jaren negentig heeft hij documentaires gemaakt voor de Amsterdamse lokale zender Salto en de Rotterdamse zender SLOR. ‘Het creatieve aspect van filmen en monteren hebben me altijd gefascineerd. Het proces van nadenken over hoe je iets in beeld wilt brengen en vervolgens in de montage het ruwe beeldmateriaal van soms wel 2 uur terugbrengen tot een filmpje van 5 minuten.’
Zijn films behandelen thema’s die hem persoonlijk raken. Zo werkt hij al jaren aan de serie ‘Echte Indo’s houden van’. ‘Ik ben zelf van Indische afkomst. Het is voor mij een manier om meer bekendheid te geven aan de Indische cultuur. Ook klimaat en milieu zijn een terugkerend thema in mijn producties. Laatst heb ik nog op vrijwillige basis een impressie gemaakt voor Extinction Rebellion. Door mijn pensioen kan ik me meer inzetten voor onderwerpen die me aan het hart gaan.’
Van zijn andere grote passie, het onderwijs, heeft hij ook nog geen definitief afscheid genomen. 3 tot 4 keer per jaar geeft hij nog lezingen Algemene Natuurwetenschappen op de Volksuniversiteit. ‘Het is niet meer dat dwingende ritme van voor mijn pensioen, maar ik moet ook toegeven dat me dat wel bevalt. Het vak van docent is mooi, maar ook intensief. De laatste jaren merkte ik dat het me steeds meer energie kostte. Het is goed zoals het nu is.’
Dit artikel kwam tot stand met hulp van de Vrijwilligers Centrale Amsterdam, onderdeel van de landelijke koepel van vrijwilligerscentrales.
