Op onze oude dag genieten van een prettige en leefbare wereld. Dat willen we allemaal. Maar wat hebben we ervoor over? Hoe duurzaam willen we leven? En met welke dilemma’s worstelen we? In deze aflevering Samy Woliner, 37 jaar. “In 5 jaar tijd heeft het ophalen van de boodschappen mij letterlijk 1 ei gekost.”
Samy en zijn vrouw Maaike werkten allebei bij de marine. In die tijd reisden ze de wereld af voor hun werk en voor bij elkaar te kunnen zijn. Toen hielden ze geen rekening met de impact op het klimaat. Wel viel het hun steeds vaker op dat als ze uit het raam keken op zee elke 3 seconden wel plasticvervuiling zagen. Dat was het signaal: dit kan zo niet langer.
“Verre reizen maken we niet meer. Onze oudste dochter van 7 jaar ziet haar vriendinnen naar verre oorden gaan. Maar wij doen dat niet, aangezien we bepaalde werelddelen niet met de trein kunnen bereiken. Ik zou wel 1 keer met de meiden een verre reis willen maken, als ze oud genoeg zijn. Maar mijn vrouw is daar heel strikt in.
Nu hebben we een vouwwagen en gaan we vaak kamperen. De laatste jaren zijn we niet vaak verder dan 50 km van Breda op vakantie geweest. Dat is heel relaxt, aangezien we binnen 1 uur op bestemming waren.”
“We wilden al vaker de auto verkopen, aangezien we die maar 2 keer per maand gebruiken. Maar een auto huren met trekhaak is zeer uitdagend. En de trekhaak die hebben we nodig voor de vouwwagen. We hebben nu een andere oplossing: we verhuren onze auto. We hebben een aantal vaste klanten. Zij hebben wel eens gezegd: ‘Dankzij jullie deelauto kopen we geen auto of geen 2e auto erbij’. Door mee te doen aan de deeleconomie hebben we misschien meer auto’s bespaard. Van de verhuuropbrengsten betalen we de jaarlijkse onderhoudskosten. Dat is fijn, maar liever zou ik de auto wegdoen en zelf ook gebruik maken van een deelauto. Maar helaas, die trekhaak ontbreekt.
De rest van de tijd gebruiken we het openbaar vervoer of de fiets. Zo haal ga ik de grote boodschappen op met mijn fietskar. Dat is een fietsaanhangwagen die ik achter de fiets koppel. Daar past alles in voor een gezin van 4. In al die jaren is het maar 1 keer verkeerd gegaan. Ik reed te dicht langs een paaltje. Waardoor de fietskar kantelde. Een deel van de boodschappen viel, waaronder een doos eieren. Toen ik het opraapte was máár 1 ei gebroken. In 5 jaar tijd heeft het mij letterlijk 1 ei gekost.”
“Bij het nieuwe huis komt een wateropslag. We gaan een biologische diepe zwemvijver maken. Het water is straks door de waterplanten van voldoende kwaliteit voor het besproeien van de tuin.
In Nederland doen we te weinig met wateropslag. En zo lang het kraanwater zo goedkoop is het ook niet lucratief om dit te doen. De zwemvijverfabrikant zei dat deze investering goed voor het milieu is, maar dat kraanwater gebruiken goedkoper zou zijn. Eigenlijk maak ik dan verlies op mijn investering. Daarom maken we het diep genoeg, zodat we erin kunnen plonsen.”
“We hebben een jaren 40-woning. We hebben de vloer, dak en spouwmuur geïsoleerd. Ook kwamen er nieuwe kozijnen en zonnepanelen. We zijn van energielabel F naar B+ gegaan. We wilden nog gaan verbouwen en verder verduurzamen.
Maar we liepen tegen een nieuwbouwproject aan met energieneutrale woningen. We hebben besloten om dat huis te kopen. En ons huidige huis komt een stuk duurzamer terug op de woningmarkt.”
“We eten 5 dagen per week vegetarisch. De groenten en fruit die wij eten zijn biologisch. De andere 2 dagen eten we alleen vlees of vis als het biologisch is. Voor ons betekent bewust bezig zijn niet we helemaal naar 0 moeten.
De gewoonte vanuit vroeger is dat ieder zijn eigen stuk vlees krijgt. Dat doen wij niet. Wij delen het vlees. Ik denk dat ik nu nog maar 10% vlees eet dan ik vroeger at.”
“We kopen het liefst spullen in deze volgorde: tweedehands of herbruikbaar of recyclebaar. Ik vind dat de term recyclebaar vaak wordt misbruikt om ons eigen consumptiegedrag goed te praten. Terwijl er ook voldoende herbruikbare alternatieven zijn. Een frisdrankfles of een koffiebeker kunnen recyclebaar zijn. Maar dat kost ook weer energie. Terwijl je een bidon of mok kunt blijven gebruiken. Recyclen is wel een stuk beter dan wegwerpen.
Op mijn werk gebruiken we nu nog wegwerpbekers. Daar komt gelukkig volgend jaar verandering in. Dan stappen we over op herbruikbare bekers. Eindelijk. Ik had al meerdere keren collega’s aangeraden hun eigen mok of inklapbare beker te kopen. Het is goed dat de organisatie dit nu regelt. Maar eigenlijk vind ik dat de cultuurverandering al eerder vanuit de werkvloer had moeten komen.”
“Dat vind ik een lastige vraag. Een pensioenfonds moet ervoor zorgen dat er genoeg financiële middelen zijn om de pensioenen te betalen. Dat is het primaire doel. Maar dat kan toch ook met alleen duurzame beleggingen? Ik geloof erin dat we ook een goede economie kunnen hebben met alleen duurzame bedrijven en beleggingen. Waarschijnlijk zit er angst bij de mensen, dat het financieel nadelig is. Maar eigenlijk zou je het pas voor elkaar krijgen als je ook de kosten van de gevolgen doorberekent.
Gelukkig wordt er niet meer belegd in verboden wapens of fossiele brandstoffen.”
En wilt u die met ons delen?
