Met pensioen gaan: de een droomt ervan en de ander wil er liever nog niet aan denken. Welke keuze maken bekende Nederlanders? In deze serie laten we ze aan het woord. In deel 11: singer-songwriter Lenny Kuhr. Met het lied ‘De Troubadour’ won ze in 1969 het Eurovisie Songfestival. Het betekende ook meteen haar internationale doorbraak. “Tot vandaag de dag ben ik nog altijd de troubadour.”
“Dat nummer heeft mijn leven ingelijst”, zegt de inmiddels 72-jarige Lenny. “Maar er zijn ook andere liedjes waar ik qua gevoel erg mee verbonden ben.”
“Dat is het grondgevoel dat ik altijd had. Dat kun je ‘saudade’ noemen: een woord uit het Portugees. Het beschrijft gevoelens van gemis. Bij mij gaat het vooral over een diep verlangen. En het niet precies weten naar wat. Dat heeft een grote rol gespeeld in mijn leven.”
“Dat nummer past bij het proces als het gaat om het zoeken naar wie je bent. Dat speelde bij mij vooral toen ik in 1993 mijn stem verloor. Maar daarvoor was ik ook al op zoek. Ik heb me indertijd aangesloten bij een groep mensen om mee te mediteren. Ik leerde dat alles wat voorbijgaat, dat ik dat kon zien als een illusie. Er begon me veel helder te worden in die periode van verdriet. Wat zich aandiende was een heel grote stilte, die tot nu toe in mij is gebleven. Dit maakt me gelukkig en ik weet: die ondertoon, dat is wie ik ben.”
“Dat is eigenlijk qua beeld niet te zeggen. Het is te abstract. Het gaat erom dat we zowel eeuwig als tijdelijk zijn. Anders gezegd: je bent waar je vandaan komt en waar je naar teruggaat. Dus ik leef in een illusie zal ik maar zeggen. Dat weet ik en ik geniet toch enorm van dit leven. Ik weet ook dat het aanstekelijk is als ik aan het zingen ben. Dat ik mensen weet aan te spreken op wie ze ten diepste zijn.”
“Niet iedereen heeft dat. En sommigen voelen het als een last. Het ouder worden kan overigens ook betekenen dat functies minder worden. Maar ik weet dat er iets in mij is dat altijd jong blijft. Dat is iets in mij waaruit alles voortkomt. Maar het kan ook goed zijn dat ik over een tijdje denk: traplopen wordt moeilijker. Gelukkig heb ik dat nog niet.”
“Nooit eigenlijk. Mijn administratie, pensioen, hypotheek en alles daaromheen werden voor mij geregeld. Dat deden adviseurs voor mij. Dan zeiden ze: ik zou dit of dat doen, want dan heb je tenminste een pensioen. Ze voegden eraan toe: mensen zoals jij denken daar niet aan. Dat klopt. Ik verdiepte me er niet echt in. Dus ik wist niet dat ik een spaarpot had. Maar dat bleek wel zo te zijn. Ik had jarenlang voor mijn pensioen betaald. Dat was ik gewoon vergeten. Nu weet ik dat ik wel goed zit. Ik hoef geen rijke vrouw te zijn. Ik heb nooit rijkdom nagestreefd. Ik heb niet veel nodig.”
“Laat gaan wat geweest is en vier wat er nu is! Het gaat erom dat je echt aanwezig kunt zijn in het moment. Vergelijk het met de aandacht die een kind heeft als het iets aan het leren is. Ik zag het onlangs nog bij mijn kleinzoontje. Die was met cijfers bezig en dan zie ik dat hij daar volkomen in opgaat. Dat vind ik prachtig. Dus zie met verwondering het leven tegemoet. Wees blij dat je niets weet. Wees blij dat je soms zomaar verrast kan worden door wonderen. Dat zijn heel mooie dingen. Soms zie je het wonder in iets wat voor een ander volkomen onbelangrijk is. Het zit in kleine dingen. Dus stel je open voor wat gaat komen. Leef met open ogen en oren en wees aanwezig in dit moment.”
“Ja, ik sta daar ook zo in. Gewoon zien wat zich voordoet. Zolang ik er zin in heb en inspiratie heb, ga ik door. Ik treed nog op in theaters en op alternatieve plekken. Ik wil volkomen vrij zijn om te doen wat ik wil. Tijdens corona heb ik de cd ‘LENNY KUHR’ opgenomen en het loopt als een trein. Ik geniet. Ook van het onverwachte. Ik geniet van het niet weten. Ik zie tegemoet wat er komen gaat.”
Foto's: Rob Beckers
