“Het gaat over transgenderpersonen en over de verschillende generaties. Hoe we naar elkaar kijken. Ik ben 69. Toen ik op mijn 38e aan mijn transitie begon, waren er geen organisaties zoals bijvoorbeeld Transgender Netwerk Nederland waar je terecht kon. Alleen het ziekenhuis. En er was geen informatie te vinden over transgender zijn. Dat zit ook in de voorstelling.”

“Alleen in de muziek hoorde je er soms over. Het nummer van Lou Reed, Walk on the Wild Side, daar zit een zin in over Holy: she shaved her legs and then he was a she. Ik dacht toen: het bestaat! Ik zag op een gegeven moment ook een reportage over een Britse transvrouw. Maar dat was het. Jongeren van nu kijken gewoon op internet. Daar is veel te vinden en zo komen ze ook in contact met elkaar. Daarnaast helpt het enorm dat de meeste mensen nu weten wat transgender is. Het is tegenwoordig mogelijk om juridisch je geslacht te veranderen. Dat kon vroeger niet. Dit maakt het een stuk gemakkelijker om transgender te zijn. En het maakt ons ook zichtbaarder.”

“Daar lopen gesprekken over. Waarschijnlijk gaan we in november in Utrecht optreden tijdens een festival. We willen zoveel mogelijk voorstellingen geven zodat we op meer plekken laten zien wat voor mensen we zijn.”

“Ja, dat helpt zeker. Het is plezierig om ergens te fietsen of te lopen en dan de regenboogvlag te zien. Het mooie is ook dat de traditionele vlag is veranderd en dat er een driehoek is toegevoegd, speciaal voor transmensen en intersekse mensen. Het is inclusiever geworden. Als ik die vlag ergens zie, dan denk ik: ik ben hier veilig. Ik blijf altijd min of meer over mijn schouders kijken. Zeker toen ik in transitie was. Dat was een moeilijke en gevaarlijke periode. Ik ben nu ouder maar blijf altijd uitkijken.”

“Ja, ik kwam in een vrouwenwereld terecht en dat was heel leuk. Mannen zijn in het algemeen meer afhoudend. Ik voelde me van harte welkom bij vrouwen. Maar het is wel een andere wereld waar ik aan heb moeten wennen. Maatschappelijk wordt er ook anders naar je gekeken. Tijdens vergaderingen hebben mannen vaak het hoogste woord en vrouwen worden kort gehouden. Dat zag je ook in de Tweede Kamer en in het kabinet. Zelf merk ik het tijdens vergaderingen.”

“Transgenderpersonen vallen zeker tijdens hun transitie regelmatig uit als het om hun werk gaat. Gelukkig gebeurt dat tegenwoordig steeds minder vaak. Als je een tijdje niet kan werken, dan loop je een pensioenachterstand op. Ook daarom is het belangrijk dat genderdiversiteit steeds meer wordt geaccepteerd. Zodat het lukt om te blijven werken en pensioen op te blijven bouwen.”

“Als het over mij persoonlijk gaat, dan hoop ik waardig ouder te worden. Als transgenderpersoon moet je opnieuw uit de kast komen als je hulpbehoevend wordt. In mijn woonplaats Utrecht zit ik in de Advies Commissie Ouderen. Ik vind het belangrijk om aandacht te vragen voor transouderen die zorg nodig hebben. Dat ze geaccepteerd worden. Dat er niet raar naar ze gekeken wordt. Dat proberen we ook in dit toneelstuk uit te dragen over jonkies en ouderen. Ik hoop zeker ook dat de voorstelling ‘The Pink Sheep of the Family’ nog een tijd doorgaat en dat we er het land mee in kunnen. Het is leuk om op mijn oude leeftijd opeens actrice te worden.”

Foto podium Julia van Wissen en foto toneelspelers Jostijn Ligtvoet