Een paar zaken vallen op als je verdiept in het probleem. Allereerst de enorme schaamte bij degene die schulden heeft. En tegelijkertijd de constatering dat schuld vrijwel nooit je eigen schuld is.

Het kan echt iedereen overkomen. 

Op de site van Schuldhulpmaatje, een vrijwilligersorganisatie die zich inzet voor mensen met schuldenproblematiek, staat een ontwapenend videoportret van Cora. Na zestien jaar huwelijk liet haar echtgenoot haar alleen achter met vier kinderen en een schuld van € 40.000. In de video vertelt ze openhartig over de gevolgen. ‘Op een gegeven moment is de nood zo hoog dat je het ene gat met het andere vult’, vertelt ze. Cora had € 20 per week te besteden.

Met vier kinderen, let wel.

Ik trek me dat soort verhalen aan. Persoonlijk, maar ook als bestuurder. Naar mijn diepe overtuiging heeft ABP een bredere taak dan alleen een financiële. We zijn al 100 jaar geworteld in de Nederlandse samenleving, ons pensioenstelsel is gebaseerd op collectiviteit en solidariteit. Waarden waar ik zeer aan hecht.

De zorg voor een goed rendement is cruciaal, maar daar houdt onze verantwoordelijkheid niet op. We voelen ons ook betrokken bij het maatschappelijke en sociale welbevinden van onze deelnemers. En daar hoort nadrukkelijk een zorgplicht bij. De verantwoordelijkheid om bescherming en hulp te bieden aan financieel kwetsbare mensen.

Dat kunnen ook mensen met betalingsproblemen zijn. 

Eerder schreef ik al eens blog over hoe lastig het voor ons is om bepaalde groepen te bereiken. Daarbij gaat het om mensen met een hele kleine beurs, een laag pensioen, mensen die het moeilijk vinden om wijs te worden uit de regelingen. Maar ook mensen met schulden, zoals Cora. Voor hen is het geld aan het eind van de maand een veel grotere bron van zorg dan het geld aan het eind van hun loopbaan. En dat is er door de huidige economische situatie niet beter op geworden.

We moeten en kunnen als fonds niet verwachten dat deze minder goed bereikbare groep naar ons toekomt. Het ontbreekt ze aan tijd, kennis, middelen. Soms speelt wantrouwen in de overheid of instituten zoals ABP, een rol.

We zullen zelf de kloof moeten dichten. Dat doen we al actief, bijvoorbeeld door de inzet van pensioenambassadeurs. We doen het ook door alert te zijn op veranderingen in de levenssfeer of werksituatie van onze deelnemers. Denk aan ziekte, ontslag of scheiding. Zo’n live event, zoals dat heet, kan een aanleiding zijn voor financiële problemen.

Een hele positieve en vruchtbare manier is ook om nauwer samen te werken met netwerken en organisaties die dicht op de problematiek zitten. Zonder de budgetcoach van Schuldhulpmaatje was Cora er niet uit gekomen, vertelt ze. Maar: ‘er kan heel veel geregeld worden. Je moet alleen de weg weten. En ik wist de weg niet.’

Over anderhalf jaar is Cora uit de schulden. Dat is hoopvol nieuws.

Organisaties als Schuldhulpmaatje doen hartverwarmend goed werk. ABP werkt daar heel graag aan mee.

Meer weten over Schuldhulpmaatje? Klik hier.