Daarnaast speelt krapte op de arbeidsmarkt mee. Vroeger waren werkgevers misschien wel blij als er afscheid kon worden genomen van ouderen; er waren genoeg jongeren om vacatures te vervullen. Nu is het ‘alle hens aan dek’ om plaatsen gevuld te houden, schetst Harry. "Dan is het een uitkomst dat een oudere werknemer aangeeft wel te willen doorwerken."

Eigen onderzoek van het NIDI onderstreept die trend: 1 op de 4 zestigers geeft daarin aan langer te willen doorwerken. Hoe ze hun werk dan uiteindelijk invullen, loopt erg uiteen. "Daar valt moeilijk een rode lijn in te ontdekken. Sommigen werken gewoon volop door, terwijl anderen minder uren werken. Over het algemeen zie je dat ouderen een andere werk-privé-verhouding willen; minder werkdruk en meer vrije tijd. Ze vinden het belangrijk om van waarde te zijn, maar het werken moet vooral leuk zijn. Daarom zie je ook wel dat ze blijven werken, maar dan in een heel andere sector of functie."

Daar speelt een ‘leeftijdsvriendelijke baan’ op in. "Dit soort banen is aangepast op de behoeften en kwaliteiten van ouderen. Je kunt je bijvoorbeeld voorstellen dat het voor een oudere docent heel zwaar is om nog lang voor de klas te staan, maar dat hij of zij wel een heel goede coach kan zijn voor jongere collega’s." Werkgevers bieden dit soort banen steeds vaker aan. "Ze begrijpen beter wat een oudere werknemer nodig heeft. Dat komt omdat veel werkgevers of leidinggevenden zelf óók gemiddeld steeds ouder zijn."

Zelf is Harry, die pensioen opbouwt bij ABP, ook niet ver meer verwijderd van zijn pensioen. Hoe denkt hij over langer doorwerken? "Op dit moment vind ik mijn werk heel leuk. Dus mocht het langer duren, dan zou ik er geen bezwaar tegen hebben. Wel zou ik het, net als veel ondervraagden, invullen met minder werkdruk. Ook een begeleidende rol, zoals bijvoorbeeld jonge onderzoekers helpen, lijkt me wel wat."