Dit doen we vanaf zaterdag 7 september 12:00 tot zondag 8 september 16:00. ABP.nl is dan beschikbaar en MijnABP kunt u op dat moment even helemaal niet gebruiken.
Excuses voor het ongemak.
Op onze oude dag genieten van een prettige en leefbare wereld. Dat willen we allemaal. Maar wat hebben we ervoor over? Hoe duurzaam willen we leven? En met welke dilemma’s worstelen we? In deze aflevering ABP-deelnemer Leo van Kampenhout (37). Hij vertelt over de duurzame dilemma’s waar hij voor staat in het dagelijks leven én in zijn werk. “Ik kan als individu de wereld niet veranderen. Dus bouwen we een burgerbeweging. De urgentie van het klimaat is hoog.”
Leo studeerde wiskunde. Hij ging daarna aan de slag bij een softwarebedrijf en werd 2 jaar gedetacheerd bij Shell in Rijswijk. Een prima werkplek, maar hij realiseerde zich ook dat hij niet zijn hele leven in de olie- en gasindustrie wilde werken. Hij begon steeds meer de risico’s van klimaatverandering te zien en maakte de overstap naar de Universiteit Utrecht. Daar deed hij onder andere onderzoek naar het smelten van de Groenlandse ijskap en het effect daarvan op het stijgen van de zeespiegel. Anderhalf jaar geleden begon hij zich af te vragen of hij als wetenschapper wel voldoende impact kon maken. Leo wilde zoveel mogelijk mensen wakker schudden. “Nu ben ik klimaatactivist en werk ik bij Fossielvrij NL, onderdeel van de fossielvrij-beweging.”
“Dat is een dilemma. Enerzijds wil ik graag de urgentie die ik voel overbrengen op anderen. Maar ik merk bij mijn familie dat ze niet altijd zitten te wachten op doemverhalen over het klimaat. En ik wil ook wel eens met ze praten over ditjes en datjes en niet over grote wereldproblemen. Als je weerstand voelt bij anderen om over dit onderwerp te praten, dan moet je het er niet doorheen duwen. Mensen hebben toch hun eigen snelheid als het gaat om het aanpassen van hun gedrag. Eigenlijk is het vooral belangrijk om mensen te inspireren in plaats van ze over te willen halen.”
“Ik reis zoveel mogelijk met het OV. Maar we wonen in Drenthe en dat betekent ook dat sommige plekken heel lastig bereikbaar zijn. Mijn vrouw werkt in een ziekenhuis 40 kilometer verderop waar geen trein heengaat. We hebben een elektrische auto. Maar het OV heeft nog altijd de voorkeur als het mogelijk is. Ook een elektrische auto heeft veel grondstoffen nodig. Neem de batterij. Ook daar zit milieu-impact aan vast. Ik ben niet heel blij met een auto.”
“Ook denk ik dat we meer moeten willen betalen voor dingen waar we meer van willen. En dat de overheid de dingen waar we minder van willen meer moet gaan belasten. Hoezo krijgt KLM financiële steun? De NS zou juist meer geld moeten krijgen zodat ze meer personeel kunnen aantrekken en daarmee langere treinen kan laten rijden.”
“Ik heb min of meer beloofd dat ik nooit meer ga vliegen. Ik vind het heel leuk om naar verre oorden te gaan, maar dan wel op een andere manier. Dit jaar gaan we met de boot en de trein naar Schotland. Ik heb in het verleden grote reizen gemaakt: naar Zuid-Amerika en Noord-Amerika bijvoorbeeld. Mooie plekken. Maar in Europa zijn ook mooie plekken. Het is prima om hier in Europa op vakantie te gaan.”
“Ik ben al lange tijd vegetariër, maar nu eten we thuis veganistisch. Ik ben blij dat mijn vrouw hier ook volledig achter staat. De impact van zuivel op het milieu en het dierenleed dat daarachter schuilgaat, maakt dat we die stap hebben gemaakt. We eten dus geen dierlijke producten. Wel vleesvervangers en linzen, bonen en andere peulvruchten.”
“Ik ben wel iemand van de trui, dikke sokken en pantoffels.”
“Ik word blij van bloemen. Maar de meeste bloemen komen uit kassen of zelfs uit Afrika en zijn bespoten met bestrijdingsmiddelen. Als we al bloemen kopen voor een speciale gelegenheid dan zijn het biologische bloemen. En bloemen uit de tuin, dat is ook prima. We wonen net buiten het dorp en hebben een grote tuin met veel bomen, een moestuin en vaste planten.”
“Ik denk dat er nog altijd stappen te maken zijn. Onze maatschappij is nog niet duurzaam. We hebben veel grondstoffen en veel energie nodig. Ik ben blij dat ABP heeft besloten om niet langer te beleggen in producenten van fossiele brandstoffen. Het geeft daarmee een goed voorbeeld aan andere pensioenfondsen. ABP is een langetermijnbelegger. Het geld dat binnenkomt wordt belegd voor mensen die over 30 of wellicht 40 jaar met pensioen gaan. Juist daarom zouden klimaat en biodiversiteit zaken moeten zijn waar rekening mee gehouden wordt. Hoe zal het gaan met de voedselproductie als er geen bijen meer zijn doordat er te veel met landbouwgif wordt gespoten? Daar liggen risico’s en ook daar zou een pensioenfonds een langetermijnvisie op moeten hebben.”
