“Als ik 1 ding zou opnoemen, zou ik andere dingen tekort doen. Ook al had ik maar een kleine rol, mijn week op de set van de James Bond-film Tomorrow Never Dies vond ik ongelooflijk bijzonder. Maar dat geldt ook voor de publicatie van mijn allereerste boek, de mijlpaal van 1 miljoen verkochte boeken en de eerste keer dat een boek van mij werd verfilmd. Aan bijna 10 jaar RTL Boulevard heb ik ook alleen maar goede herinneringen; we hebben zoveel gelachen! Voor mij waren het allemaal hoogtepunten.

Ik kom uit Persingen, het kleinste dorp van Nederland. En ik had nooit durven dromen dat ik zulke dingen zou meemaken. Mijn droom was ooit een boek te schrijven en ik heb er nu 23 gepubliceerd. Ik heb zeker hard gewerkt, maar met sommige dingen had ik ook geluk. Doordat Richard (haar partner Richard Krajicek, voormalig toptennisser, red.) Wimbledon stond te winnen en de BBC mij vaak in beeld nam, werd ik gebeld door de producenten van de nieuwe James Bond-film. Zoiets bedenk je toch niet?!”

“Met schrijven. Ik heb vorig jaar Uitwaaien gepubliceerd, een dik boek over alles wat ik mooi, grappig en bijzonder vind aan Nederland. En ik heb net een columnbundel uitgebracht: De zorgen zijn voor morgen. Ook heb ik onlangs een nieuw kinderboek geschreven. Voor kinderen schrijf ik graag avontuurlijke verhalen. Maar dit is anders, iets filosofischer, dus ik vind het best spannend. Het boek verschijnt volgend voorjaar. Verder werk ik momenteel een filmidee uit en begin ik deze zomer aan een vervolg op mijn roman Dubbelzes. Ik heb het boek alvast heel creatief Dubbelzeven gedoopt.”

“Ik wist altijd al dat ik later wilde schrijven. Dat is het enige waarvan ik écht droomde, al sinds de lagere school. De rest is er als een onverwachte bonus bij gekomen.”

“Mijn vader schreef biologieboeken, mijn moeder schreef over kunst. Hun boeken stonden bij ons thuis op een plankje. Als kind was ik enorm gefascineerd door taal én door dat plankje. Ik dacht altijd: die van mij zet ik daar later bij. Ik heb het vwo gedaan in Nijmegen en tijdens die 6 jaar zat ik bij de schoolkrant. Ook deed ik mee aan schrijfwedstrijden en schreef ik ‘boeken’ op A4’tjes die ik aan elkaar niette.

Ik hield erg van lezen, fietste altijd naar de bieb in het dorp verderop, en was dol op Tonke Dragt en Jan Terlouw. Het was mijn droom om later ook zulke avontuurlijke kinderboeken te schrijven. Vóór de komst van sociale media zei ik altijd tegen schoolkinderen als ik ergens ging voorlezen: je kan het, geloof erin, dat gaat later lukken, je moet gewoon ergens beginnen! Tegenwoordig lezen ze hun eigen hoofdstukken voor op BookTok of publiceren ze in online communities, haha! Jongeren zijn zóveel zelfbewuster geworden; dromen lijken meer binnen handbereik. Dat levert trouwens ook stress op, want nu ‘moet’ je wel slagen. Maar mislukkingen en teleurstellingen horen ook erbij.”

“Wie weet! Ik denk dat ik nooit zal stoppen met schrijven. Er zijn altijd nieuwe ideeën en zolang ik de letters kan zien – én iemand het wil lezen – ga ik ermee door. Maar ik zal zeker ook over mijn nieuwe levensfases schrijven. Mijn eerste grote bestseller was De geboorte van een moeder, dus wie weet schrijf ik ooit De geboorte van een oma, haha.”

“Nee, eigenlijk niet. We zijn nu druk bezig met de voorbereidingen van de verfilming van mijn roman Dubbelzes en met de illustraties voor mijn nieuwe kinderboek. Er is altijd wel een nieuw project. Ik ben onwijs dankbaar voor iedere nieuwe samenwerking. Inmiddels draai ik een beetje mee in de filmwereld en dat is heel leerzaam en interessant. Scenarioschrijvers werken totaal anders dan ik, dus dat vind ik een intrigerend proces. Schrijven is geen fysiek zwaar werk, het is vooral hersengymnastiek. Dus aan een tafeltje in mijn tuin kan ik nog jaren doorwerken.”

“Ik heb gespaard en wat belegd in vastgoed, omdat ik me heel goed realiseer dat er voor mij geen pensioenpotje klaar staat aan het einde van de rit. Maar een vaste baan of niet: het is voor iedereen goed om je te realiseren dat je opgebouwde pensioen niet de manier van leven gaat dekken die je nu hebt. Het is raadzaam om uit te (laten) rekenen hoe of wat, en wat je de komende jaren van je werkzame leven nog kunt bijdragen aan je pensioen.”

“Ik hoop wat meer met Richard te reizen. We hebben vóór corona een rondreis door Japan gemaakt, maar daarna is het er eigenlijk niet meer van gekomen. Het lijkt me geweldig als we onze kinderen kunnen bezoeken waar ze op dat moment op de wereld zijn. En dat de kinderen gelukkig zijn met wat ze doen. Dat lijkt me een ongelooflijk fijn gevoel voor ons als ouders.

Maar waar je financieel wél goed vooruit moet kijken, kun je de rest van je leven maar beter rustig op je laten afkomen. Dingen veranderen en je hebt niet alles in de hand, kijk maar naar corona. Er gebeuren soms heel verrassende, leuke dingen en soms helpt het om meer with the flow te gaan.”

Foto’s: Yvette Kulkens Photography