’Op mijn 58ste ging ik met de VUT. Maar ik heb de sleutel eigenlijk nooit ingeleverd. Ik ben graag bezig en het contact met de leerlingen houdt mij jong en bij de tijd. Ik vergeet liever mijn bril dan mijn telefoon als ik ergens naartoe ga’, lacht Joop Scholts. De 95-jarige kan niet meer zonder zijn smartphone, zit geregeld op zijn laptop (‘maar niet te lang’) en doet het interview samen met schooldirecteur Frank Out probleemloos via beeldbellen.

Op school bepaalt hij zijn eigen werkzaamheden, maar wel in overleg met het team. Soms gaat hij schilderen, soms werkt hij in de tuin en geregeld helpt hij mee in de keuken en bij ouderavonden. Vandaag heeft hij tientallen eieren gebakken. Morgen neemt hij, denkt hij, een snipperdag. Het is erg druk geweest de laatste tijd. Hij vierde zijn 95ste verjaardag, er kwamen cameraploegen voorbij, journalisten hem wilden spreken en hij vierde zijn 72ste trouwdag.

Scholts wilde altijd varen. Hij begon als matroos en loods. Hij had net zijn schippersdiploma toen hij bij een ongeval zijn oog beschadigde en werd afgekeurd. Daarom startte hij 55 jaar geleden als stoker/hulpconciërge op de school in IJmuiden. In het begin was hij vooral druk in de weer met de verwarming van het gebouw. Maar gaandeweg ging hij ook meer toezicht houden. En dat toezicht was niet mis. ’Ik was heel streng. Maar ook rechtvaardig. We hadden klassenboeken. Elke dag liep ik die stuk voor stuk na. Als iemand niet in de klas was en zich niet bij mij had afgemeld, ging ik met de ouders bellen. Nu is er geen klassenboek meer. Alles is digitaal. Maar de leerlingen zijn niet veel veranderd. Ze zijn wat vrijer geworden. In die tijd hadden ze me echt geen Ome Joop hoeven noemen!’

Scholts heeft veel generaties voorbij zien komen. Oud-leerlingen heeft hij soms als docent zien terugkeren op de school. Of hij ontmoet ze op de ouderavonden. Zijn twee zonen hebben op deze school gezeten, zijn kleinzoon is kok op de school. Hij ontmoet in de gangen ook al kleinzonen van oud-leerlingen. Scholts heeft inmiddels 7 directeuren ‘versleten’. Maar met alle voorgangers van de huidige directeur kon hij het goed vinden: ‘De band met de directeur is belangrijk. Je moet een fijne werksfeer hebben. Ik heb het vertrouwen. Ik kan overal inkomen, heb alle codes. Als je dat niet hebt, kun je beter wegblijven.’

Schooldirecteur Out: ‘Ome Joop moet 4 uur per week werken volgens zijn contract. Maar hij maakt er vaak 4 uur per dag van. En hij is er vaak ook als wij er niet zijn.’ Scholts: ‘Dan neem ik mijn radiootje mee en ga ik lekker rommelen. Met corona kwam ik alleen als de school leeg was. Ik zat in de risicogroep, hè. Dan is het wel heel stil hier, hoor. Met de kinderen erbij is het veel gezelliger. Maar ik wilde graag bezig blijven. Dat is toch het beste voor je.’

‘Vanwege zijn werkzaamheden, kan ik Ome Joop vrij laten in wat hij doet. Als je voor de klas staat, is dat natuurlijk anders’, legt Out uit. ‘Voor een werkgever is een gepensioneerde werknemer interessant. Er gelden andere regels. Als iemand ziek wordt, hoef je hem niet in dienst te houden. Je loopt geen enkel risico op dat punt. Verder zijn de werkgeverslasten een stuk lager. Je hoeft bijvoorbeeld geen pensioenpremie meer te betalen.’

Scholts is blij met zijn pensioen van ABP. En het feit dat pensioen doorloopt zolang je leeft. Ongeacht hoe oud je wordt. ‘Ik ben een dure voor jullie’, grapt hij eerst. Om er meteen serieus aan toe te voegen dat hij altijd premie heeft betaald. 

Scholts heeft inmiddels een eigen bankje op het schoolplein en het plein is ook naar hem vernoemd. Aan de jongeren van nu heeft Scholts nog één goede tip: ‘Ga naar een technische school. Met een technische school kun je overal komen.’ Want de school is trots op Ome Joop, maar dat geldt zeker ook omgekeerd.