Leo (78) heeft van jongs af aan in de sporen van zijn ouders gekeken hoe alles in de samenleving is georganiseerd, hoe het beter kan en welke bijdrage je daaraan kunt leveren. Daarom ook de keuze voor zijn eerste baan, Coördinator Stichting Landen in Ontwikkeling (o.a. start van de Adventsactie voor Latijns-Amerika/Solidaridad) en daarna directeur Wit-Gele Kruis Den Haag (fusie met Groene Kruis Den Haag) en Katholieke Stichting Geestelijke Gezondheidszorg Den Haag. “Bij de VNG was mijn inzet: hoe kunnen we gemeenten faciliteren om de noodzakelijke diensten en steun te verlenen aan hun burgers? Te beginnen met de vraag wie doet wat, rijksoverheid of gemeente? Zijn gemeenten alleen maar uitvoerder van rijksregelingen of mogen zij die ook uitvoeren rekening houdend met de persoonlijke omstandigheden van de hulpvrager? Tenslotte: wie betaalt: ministerie, verzekering, gemeente, eigen bijdrage cliënt? Vragen die nog steeds actueel zijn als je maatschappelijk bezig bent.”

Toen Leo 60 was, begon hij te twijfelen of hij tot zijn pensioenleeftijd bij de VNG zou blijven of zou solliciteren naar een andere baan. Hij herinnerde zich dat zijn vader niet van zijn pensioen heeft kunnen genieten omdat hij rond zijn pensioenleeftijd Alzheimer kreeg. Na wikken en wegen kwam hij uit bij de FPU. Dat was een flexibele prepensioenregeling van het ABP. “Ik kon mijn eigen tijd gaan indelen nadat ik al die jaren vanwege mijn werk veel van huis was. Meer tijd voor gezin, familie, vrienden en oud-collega’s. Reizen en vakantie in eigen land met mijn echtgenote. We hebben vaak herinneringen hieraan gedeeld toen zij vanaf 2014 steeds meer ging tobben met haar gezondheid. Zij overleed in 2017. En wat voor mij erg belangrijk was: volop gelegenheid om in verschillende rollen maatschappelijk actief te blijven. Met dank aan het ABP voor de FPU-formule. Ik heb nooit spijt gehad van die keuze.”

In overleg met de VNG heeft Leo in 2013 het Netwerk Ex-VNG’ers opgericht en is daar voorzitter van geworden. Zo blijft hij betrokken bij ‘zijn’ VNG. Toen zijn zittingstermijn als lid van de Raad van Toezicht van het Forensisch Centrum Teylingereind, een jeugdgevangenis, was verstreken, is hij op zoek gegaan naar een andere activiteit in de regio. Hij is in 2017 door het College van B & W van Oegstgeest benoemd als lid van de Adviesraad Sociaal Domein. “Zo kan ik met kennis van behoeften en voorzieningen in mijn dorp en op basis van mijn werkervaring bijdragen aan de advisering voor het gemeentelijk beleid.” “Ik tenniste al jaren een paar keer per week maar vanwege rugklachten lukt dat niet meer. Al enige tijd geniet ik het meest van mijn achterkleinkind Jacky, nu twee jaar oud. Het is een geweldige beleving om het jonge leven mee te maken. Ik beleef dat veel intensiever dan de eerste jaren van onze kinderen.” “Corona betekent voor mij het oplossen van de dagelijkse drie puzzels in De Volkskrant. En niet alleen sorteren en opruimen van mijn mappen, documenten en toespraken, maar tegelijkertijd schrijf ik een verslag over wat ik voorlopig ‘Spotlights in mijn Werkzame Leven’ noem.”

Bent u (of kent u) ook iemand bij wie de geraniums geen water krijgen omdat u het veel te druk heeft met genieten van het leven? Dan zijn we heel benieuwd naar uw verhaal. Stuur ons een e-mail en we nemen contact met u op voor een interview. We stemmen uw verhaal met u af voordat we het delen met de lezers van ABP.nl.