Van nature voelt Kees zich als een vis in het water als hij de regie heeft. Vooral als er een uitdaging in zit, om er uit te halen wat er in zit. ‘Voor mezelf, maar ook voor anderen’, vertelt hij. ‘Die drive heb ik altijd gehad, ook in mijn vak als docent. Ik wilde vroeger eigenlijk dirigent worden, maar het liep anders. Toen een docent me doodleuk zei dat ik nooit van zijn leven leraar zou worden, voelde ik de drang om haar te bewijzen dat ik het wel kon. En dat lukte.’

‘Ik heb 44 jaar in het onderwijs gewerkt. Als docent Engels vond ik het mooi om leerlingen Engels te leren aan de hand van gebeurtenissen in de samenleving. Ik vond het maar niks om steeds dezelfde lessen te geven aan verschillende klassen. Ik kwam juist in mijn kracht door het luisteren, lezen, schrijven, spreken te verbinden met de actualiteit. Dat zorgde voor actieve leerlingen met verrassende prestaties! De laatste 21 jaren van mijn loopbaan vond ik vooral uitdaging in het afdelingsleiderschap. Ook gaf ik aan het eind leiding aan de bovenbouw van het VWO en aan een grote groep collega’s op mijn school. Tot ik in 2019 met pensioen ging.’

Zo fair & square als Kees voor de klas was, zo staat hij ook op het rugbyveld. Hij begon als speler en was 20 jaar scheidsrechter, waarvan 15 jaar internationaal. Hij bekleedde diverse bestuursfuncties en vertegenwoordigt Nederland binnen Rugby Europe. ‘Ik coach en beoordeel ook Nederlandse scheidsrechters. Daar haal ik ontzettend veel plezier uit. Wat ik hen meegeef zijn ontwikkelpunten vanuit mijn kennis en ervaring. Je moet fit zijn en karakter hebben, assertief zijn, scherp en geconcentreerd kunnen schakelen op het veld. Gemiddeld iedere zeven seconden moet je de beslissing nemen om wel of niet te fluiten. Je moet het leuk vinden om er regie over te hebben. En om mogelijk te maken dat anderen er plezier aan beleven.’

De drang om zichzelf na zijn pensioen te blijven uitdagen leidde bij Kees tot twee nieuwe hobby’s, die als vanzelf ontstonden. ‘Ik had altijd al de ambitie om te gaan golfen, gewoon kijken of ik het zou kunnen. Ik heb nu een tijdje les en vind het steeds leuker worden. Het is niet alleen een mooi spel, je bent lekker buiten in beweging en onder de mensen.’ Het is mooi in balans met zijn andere nieuwe hobby, schrijven. ‘Ik had stiekem altijd al een boek willen schrijven, het ontbrak me alleen aan tijd en focus. Toen ik eenmaal begon, was het alsof mijn vingers over de toetsen vlogen. Ik tikte mijn hoofd leeg, en schreef alles op wat ik zo dagelijks opsla. Zo werkt het blijkbaar bij mij.’

Zijn eerste boek ‘Nemesis’ schreef hij in vier maanden. ‘Het is een verhaal over drie onopgeloste cold cases en speelt zich af in de jaren ’70. Ik vond het leuk om terug te denken en het verhaal binnen de kaders van die tijd te schetsen. Het tweede boek zit al in de pen. Het wordt een thriller over seriemoorden in Toscane, met muziek als rode draad. ‘Hoe ga ik die nu eens laten vermoorden’, denk ik dan tijdens het schrijven. Het boek is inmiddels voor 80% af. ‘Ik weet niet of ik dit nog lang blijf doen, maar schrijven past goed bij me. Het is leuk om de baas te zijn over mijn eigen verhaal en mezelf uit te dagen en te ontwikkelen. En ik maak er niet alleen mezelf, maar hopelijk ook anderen blij mee!’

Bent u (of kent u) ook iemand bij wie de geraniums geen water krijgen, doordat u het veel te druk heeft met genieten van het leven? Dan zijn we heel benieuwd naar uw verhaal. Stuur ons een e-mail en we nemen contact met u op voor een interview. We stemmen uw verhaal met u af voordat we het delen met de lezers van onze website.