Er zijn niet alleen vragen. Sommige mensen reageren boos. Deels lees ik daarin een gebrek aan vertrouwen in instituten, in de overheid. Ik kan daar weinig aan veranderen. Het is een maatschappelijke trend die de laatste jaren is versterkt door een aantal dossiers waar niemand trots op zal zijn.

Ik lees ook dat deelnemers het gevoel hebben dat er over hun hoofden heen wordt beslist. Ook dat begrijp ik, maar dat is toch niet helemaal terecht. Want het nieuwe stelsel is nu juist typisch een product van de polder. Het resultaat van jarenlang overleg tussen werkgevers en werknemers. Talloze pensioendeskundigen hebben hier aan bijgedragen. De wet wordt er niet doorheen gedrukt. Een meerderheid van de Eerste en Tweede Kamer hebben er na veel discussie hun zegen aan gegeven. Zo hebben we dat met elkaar in Nederland georganiseerd.

We geven het in handen van mensen die ons vertegenwoordigen en die we zelf hebben gekozen. En uiteindelijk komt daar het best mogelijke compromis uit voort. In de ons omringende landen kijken ze daar met bewondering naar. 

Voor ABP geldt daarbij maar een belang: en dat is het belang van onze deelnemers. Dat moet zo goed en zorgvuldig mogelijk worden behartigd voor alle leeftijdsgroepen. Onze deelnemers hebben geen belang bij een stelselwijziging op zich. Wel bij een stelsel dat past bij de arbeidsmarkt van nu en  de meeste kans biedt op een koopkrachtig pensioen. Het huidige stelsel is daar niet meer geschikt voor.

Het is de keuze tussen blijven wonen in een huis met een lekkend dak, een slechte fundering en te hoge onderhoudskosten. Of verhuizen naar een fonkelnieuwe woning waar iedereen nog even moet wennen, waar de verf op de kozijnen maar net droog is en de bomen in de straat nog jong zijn. Maar wel een huis dat staat.

Mensen zijn bang dat de fundering van dat nieuwe huis helemaal niet zo stevig is als ik hier steeds beweer. Dat het gaat piepen en kraken als het stevig waait op de beurzen. Dat er ‘gegokt’ gaat worden met hun pensioenen. Dat de pot leeg raakt of niet eerlijk verdeeld wordt.

Welk belang zouden wij als fonds hebben bij een pensioen dat niet stabiel of rechtvaardig is? Vertegenwoordigen we dan op een goede manier onze deelnemers? Ook in het oude stelsel was het pensioen een optelsom van premie en rendement over het vermogen. Ook in het oude stelsel werd het vermogen belegd. Dat verandert niet. En het is niet zo dat beurzen zich ineens anders zullen gedragen zodra dat nieuwe stelsel er is.

Het is waar dat het pensioen zal meebewegen met de economie in het nieuwe stelsel. Juist daarom zijn er hele sterke buffers ingebouwd, waarmee we eventuele schokken op kunnen vangen.
Ook over de feitelijke verhuizing naar het nieuwe stelsel, het invaren, zijn er vragen. Zijn de kosten niet te hoog, krijgen we het voor elkaar?

Ik zal niet ontkennen dat het een ingrijpende en kostbare operatie is. Alle gegevens van onze deelnemers moeten voor de overgangsdatum in kaart worden gebracht. Maar dat moet sowieso. We doen dat elk jaar voor iedere deelnemer die met pensioen gaat. Nu doen we dat voor al onze deelnemers in één keer. Omvangrijk, maar niet onmogelijk. En we hebben nu de kans om de zaken in één keer goed in orde te maken. Want in het nieuwe stelsel is de administratie veel eenvoudiger dan in het oude.

We kunnen van dit ‘probleem’ dus ook een kans maken. Dat nieuwe stelsel komt er. Die weg hebben we samen ingeslagen. Er zullen obstakels opduiken, kuilen in de weg. We komen misschien zelfs beren tegen.

Laten we er samen voor zorgen dat het geen spoken worden.