Pensioen past uitstekend bij mij, want het brengt me terug naar mijn jeugd. Toen ik 10 jaar oud was vond ik het heerlijk om te wandelen door de weilanden à la Swiebertje. Dan wandelde ik met een plunjezak en een boterham naar een vriend in Dodewaard. Dat was zo’n 8 tot 10 kilometer. Die vrijheid zonder kompas maar gewoon op mijn richtinggevoel. Het liefst met de zon op mijn gezicht. Dat gevoel heb ik een beetje bij pensioen. Dat ik kan wandelen en heb ik de hele dag de tijd. En dat ik geen idee heb wat de bestemming zal zijn. Dat vind ik echt fantastisch.
Ik speel al 37 jaar in een band en ben al 37 jaar met dezelfde vrouw. Ik lees veel en ik maak kunst. Ik hou van de natuur. Daar krijg ik straks allemaal meer tijd voor. Voor de rest hoop ik veel mensen in de straat te kunnen helpen met hand en spandiensten. Ik ga de deur uit en zie wel wat er nodig is. Ik ben gek op dieren dus misschien ga ik wel bij de Dierenambulance. Ik weet het gewoon nog niet. Het is leuk om nog geen plannen te hebben. Maar wel alle vrijheid.
Vrijheid stond altijd levensgroot in mijn agenda. En het is nog altijd belangrijk voor mij.”