Meestal heeft u hier geen last van, maar soms is technisch onderhoud nodig.
Dit doen we vanaf vrijdag 19 april 18:00 tot zaterdag 20 april 18:00.
ABP.nl is dan beperkt beschikbaar en MijnABP kunt u op dat moment even helemaal niet gebruiken.
Excuses voor het ongemak.
Ben ten Brink was heel verbaasd dat hij van ABP een arbeidsongeschiktheidsuitkering ontving toen hij op zijn 47ste een herseninfarct kreeg en daarna arbeidsongeschikt werd. "Nu realiseer je je pas hoe fijn het is dat pensioen in Nederland goed geregeld is."
Ik kan me herinneren dat ik in 1979 ben begonnen in mijn 1e baan bij de douane. Ik kreeg toen bij mijn aanstelling een geel velletje, het pensioenintredebericht. Er werd van gezegd dat moet je heel goed bewaren, want als je later met pensioen gaat dan moet je dit kunnen overleggen bij je pensioenaanvraag. Ik dacht nog: dat moet ik dan maar goed opbergen. Maar eigenlijk zei pensioen me toen nog niets, daar hield ik me helemaal nog niet mee bezig. En nu een hele tijd later, in mijn geval omdat ik ben afgekeurd, krijg ik een invaliditeitspensioen van ABP. Ik was heel verbaasd dat ik dit pensioen krijg, het is niet veel maar wel een hele aangename aanvulling op de uitkering van de UWV. Nu realiseer je je pas hoe fijn het is dat pensioen in Nederland goed geregeld is.
In 1979 ben ik begonnen bij de douane met een interne opleiding van 4 maanden in Elspeet. Daarna werd ik geplaatst op de Centrale Douanepost in Heerlen. Hier kreeg je nog anderhalf jaar lang een training on the job met een dag per week theorieles. Het was een schitterende baan, heel veelzijdig, zelfstandig en afwisselend werk. Ik zat iedere dag op een ander grenskantoor, of had velddienst dit is surveillance langs de groene grens. Wisselende diensten en een hele leuke samenwerking met collega’s.
Ik heb ook veel tijd doorgebracht met Duitse collega’s op zo’n gezamenlijke grenspost. In mijn werk had ik te maken met veel Europese voorschriften en nationale wetten. Op het gebied van de openbare orde en veiligheid, invoerheffingen, kwaliteit en gezondheid bij de invoer van goederen. Bijvoorbeeld de paspoortcontroles en de vreemdelingenwet maar ook belastingtechnische wetgeving, verificatie van de aangiften voor in- en uitvoer.
Ook kreeg ik te maken met strafrecht, mensen die boetes niet betaald hadden of gevangenisstraffen open hadden staan. In die tijd, eind zeventiger, begin tachtiger jaren speelde het terrorisme in Duitsland een belangrijke rol in ons werk, de RAF, dat was toen toch écht een issue. Net twee maanden voor mijn aanstelling zijn twee douane-ambtenaren, van de douanepost waar ik geplaatst werd, op de Nieuwstraat in Kerkrade tijdens een confrontatie met twee RAF-terroristen dood geschoten.
Helaas in 1993 was het afgelopen met de douanecontroles aan de binnengrenzen van Europa, omdat de Europese Unie had geregeld dat alle grenscontroles binnen de Europese Unie werden opgeheven. Dat was heel erg vervelend voor ons, omdat onze banen gingen vervallen. Er bleef nog wel wat werk over in het binnenland om goederen aan te geven. Collega’s die konden blijven waren de oudere collega’s met het langste dienstverband. Dus de jongere collega’s tussen de 25 en 40 jaar moesten verdwijnen. Het alternatief was om te verhuizen naar het westen van het land naar Rotterdam of Schiphol, omdat hier nog een buitengrens van de Europese Unie was.
Punt was dat de jonge collega’s hier bijna allemaal een huis gekocht hadden, waar de vrouw van werkte en kinderen hier op school hadden zitten. Dus verhuizen naar het westen zat er voor veel collega’s niet in. Dankzij een rechtszaak die we als vertrekkende collega’s hebben aangespannen mochten we bij Gods gratie beginnen in een nieuwe baan bij de Belastingdienst. Dat gold ook voor mij.
Ik ben toen begonnen bij de Belastingdienst in Maastricht. Dat was een hele andere cultuur, een starre organisatie met een hokjesmentaliteit. Een kantoorbaan van 9.00 – 17.00 uur en eentonig werk, veel van hetzelfde. Ik was natuurlijk blij dat ik inkomen had, maar het was niet het werk waar ik voor gekozen had.
Later ben ik in Heerlen bij de Belastingdienst Buitenland, afdeling dividendbelasting terecht gekomen en dat was wel weer leuk werk. Veel contacten met financiële instellingen en personen gevestigd in het buitenland zoals London, Frankfurt, Zürich, Hong Kong en New York. Ik ben toen doorgegroeid tot een vraagbaak van de afdeling. Dit was écht mooi werk om te doen.
Op een mooie zomeravond in september 2005, gebeurde wat ik nooit had verwacht en zeker niet op die leeftijd die ik toen had. Ik was 47 jaar. Ik was thuis en liep van binnen naar de tuin en viel plotseling op een tuinset op het terras, en was daarna helemaal van de wereld af. Wat daarna is gebeurd kan ik me niet meer goed herinneren. De ambulance is me komen halen.Ik kon niet tegen licht, niet praten en rechtop zitten, bijna niet meer bewegen en was heel erg misselijk. Het bleek een herseninfarct te zijn.
Na mijn ziekenhuisopname ben ik een lang revalidatietraject ingegaan van 2,5 jaar. Fysiotherapie, cognitieve therapie, ergotherapie, fitness, een heel programma. Mijn rechterkant was helemaal slap. Door deze therapie is mijn mobiliteit langzaamaan weer teruggekomen. Helaas is het cognitieve gedeelte niet meer helemaal hersteld. Hierdoor kon ik mijn werk niet meer uitvoeren. Ik heb het wel nog geprobeerd maar het lukte niet, ook niet met aangepast werk. Hierna ben ik helaas arbeidsongeschikt verklaard.
Ik voelde me afgeschreven, ik was eerst een spin in het web op het werk en nu kon ik de post rond gaan brengen en die bezorgde ik ook nog verkeerd. Dat is vrij confronterend, je valt een soort trap af.
De werkgever heeft het invaliditeitspensioen van ABP voor mij geregeld. Ik wist helemaal niet dat dit bestond. Maar sowieso wat je allemaal moet doen rondom het afkeuren, aanvragen en regelen. Dat is zo veel, dat kon ik helemaal niet aan. Dat heeft de P&O-afdeling van het werk voor mij geregeld. Ik krijg nu een UWV-uitkering die gebaseerd is op een bepaald percentage van het laatste loon dat ik verdiende en een aanvulling door het invaliditeitspensioen van ABP.
Nu realiseer ik me pas de waarde van pensioen. Je hebt een vrouw en 2 opgroeiende kinderen en de lasten moeten gewoon worden betaald. Wat ik ook jammer vind; je hebt geen loopbaanperspectief, dus je inkomen groeit al jaren niet meer. Het houdt geen trend met de jaarlijkse stijgende kosten van het levensonderhoud. Hierdoor zijn we beperkt in onze uitgaven. Een vakantie met ons gezin zit er echt niet in. Maar ondanks dit is het allemaal toch wel goed geregeld in Nederland. Daar ben ik wel blij mee.
Je leeft niet zoals je je had voorgesteld maar ik ben tevreden met de vooruitgang die ik fysiek heb bereikt en het leven dat we nu samen hebben. We leven niet als God in Frankrijk maar ik geniet van kleine dingen zoals, mijn gezin, het onderhouden van mijn volkstuintje en de wekelijkse fietstochten met een ex-collega. Daarnaast heb ik nog lange tijd vrijwilligerswerk gedaan, hierdoor is mijn eigenwaarde weer wat teruggekomen. Je voelt dan dat je toch nog een meerwaarde hebt in deze maatschappij. Al met al ben ik een tevreden mens.
Lees meer verhalen van deelnemers op de site pensioenvannederland.nl. ook interesse of uw (pensioen-) verhaal te vertellen. Stuur een mail naar 100jaar@abp.nl
