Dit jaar bestaat ABP 100 jaar. Om die reden interviewen we 100 deelnemers. Hier leest u het verhaal van Hennie Spaan. En bekijk via de link onder het artikel de digitale expositie van ABP over de strijd voor gelijke rechten voor vrouwen en mannen.
“Pensioen heeft eigenlijk heel lang geen rol gespeeld in mijn leven. Ik rondde mijn studie af in een periode dat we in een soort crisis zaten. Het vinden van een vaste baan was lastig. En tijdelijk werk betekende dat ik geen pensioen kon opbouwen. Dat was simpelweg niet aan de orde. Pensioen was in die periode eigenlijk ook niet zo’n item voor me. Ik dacht: ik moet eerst maar zo oud zien te worden.
Pas op mijn 37e begon ik serieus te sparen voor mijn oude dag. Voor 1989 had ik slechts kleine stukjes pensioen opgebouwd bij verschillende pensioenfondsen. Maar op mijn 37e werd ik me ervan bewust dat ik een behoorlijk pensioengat had. Ik besloot vervolgens werk te maken van mijn pensioen. Het overlijden van mijn toenmalige partner maakte ook dat het belangrijk voor me werd om dit goed geregeld te hebben. Ik voelde ineens dat ik er alleen voor stond. Voor die tijd ging ik er onbewust van uit dat we het met zijn 2-en zouden rooien. En dat was opeens niet meer zo.
Ik realiseerde me des te meer dat financieel onafhankelijk zijn belangrijk voor mij is. Dat deed me eerder al besluiten dat ik nooit wilde trouwen.
Ik vind het raar en sneu dat vrouwen vaak geen pensioen opbouwden in de periode dat ik begon met werken. Veel vrouwen zorgden voor de kinderen en deden het huishouden. Ze werkten hun hele leven thuis. Daardoor bouwden ze geen pensioen op. Sommigen gingen scheiden. Ik ken veel vrouwen die daar last van hebben gehad en soms nog steeds hebben. Ik kan me daar nog altijd kwaad over maken. Dat ze tussen wal en schip vielen. Dat ze weinig financiële zekerheid hadden. Het is nu anders. De meeste vrouwen hebben nu wel een baan. Maar punt is dan weer wel dat veel vrouwen in deeltijd werken en gemiddeld ook al minder verdienen dan mannen. Ik denk dat daar nog wel wat moet veranderen.
Het is belangrijk dat mannen en vrouwen nadenken over de wijze waarop ze financieel zelfstandig zijn. En dus niet financieel afhankelijk. Dat ze zich bewust zijn hoe ze er financieel voorstaan. Ook als het gaat om hun pensioen.
Toen ik in 1997 bij een gemeente ging werken en deelnemer werd van ABP, kwam er een adviseur langs om dingen toe te lichten. Ik vroeg hem: wat is handig? Ik zie het helemaal niet zitten om kleine porties pensioengeld bij verschillende pensioenfondsen te hebben staan. Het leek me ook niet fijn om informatie van verschillende pensioenfondsen tot me te nemen. De voorwaarden van de fondsen kunnen verschillen. Ik koos ervoor om wat ik had gespaard voor later bij ABP onder te brengen. Dus ik heb alles bij één fonds staan en daar ben ik heel tevreden over.
Ik besloot ook maandelijks wat extra geld in te leggen bij ABP om het gat te dichten. Ik geloof dat ik zo 400 gulden per maand bijspaarde. Die mogelijkheid was er. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want ik heb nu een goed pensioen.
66 was ik toen ik stopte met werken. In het begin vond ik het raar dat ik geld op mijn rekening kreeg en dat ik daar niet voor hoefde te werken. Echt raar was dat. Maar langzaamaan begin ik het heel prettig te vinden en ben ik blij dat ik niet meer hoef te werken. Ik voel me een stuk rustiger nu ik niet meer werk en sta meer open voor andere mensen. Toen ik nog werkte, had ik de hele dag mensen om me heen die van alles van me moesten. Ik voel me rustiger, vrijer en blijer.”
ABP bestaat dit jaar 100 jaar en is even oud als het vrouwenkiesrecht. Daarom bieden we een digitale expositie aan. Hier kijken we 100 jaar terug en vooruit op de strijd voor gelijke rechten en een gelijke behandeling voor vrouwen en mannen. Duik in de levens van die vrouwen, hun kansen en hun belemmeringen. Maak kennis met hun rolmodellen. Bezoek de expositie hier.
Of lees meer verhalen van deelnemers over het belang van een goed pensioen op pensioenvannederland.nl.
