De Tweede Kamer stelt regelmatig vragen aan Carola Schouten, de Minister van Armoedebestrijding, Participatie en Pensioen. Dit keer zijn de rollen eens omgedraaid. Minister Schouten ging in gesprek met drie generaties deelnemers van ABP. Dat doet ze ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van ABP.
De reden waarom de minister het initiatief neemt voor dit gesprek met de deelnemers: "Ik wil voorkomen dat we dit gesprek te eenzijdig voeren. We praten als beleidsmakers al in zulke andere termen, die ver van deelnemers af staan. Daarom ga ik ook graag rechtstreeks met ze in gesprek."
Menno Mollema uit Apeldoorn werkte meer dan 40 jaar in het onderwijs en is al 10 jaar gepensioneerd. Hij is actief als vrijwilliger bij het COA en is ook ‘gids in opleiding’ bij Radio Kootwijk. Uit een jongere generatie komt Angelique Bosman, wijkagente bij de politie Noordoost-Twente. Ze maakte 18 jaar geleden de overstap vanuit de Koninklijke Luchtmacht. De jongste deelnemer is Joke Ruwen-Stuursma, gemeentelijk ambtenaar en privacy officer bij Meerinzicht. Dit is een samenwerking van de gemeenten Harderwijk, Ermelo en Zeewolde.
In gesprek met de deelnemers wordt duidelijk dat er op gebied van werk al grote verschillen zijn in de 3 generaties. Zo werkte Menno (73) zijn hele leven in het onderwijs, Angelique (53) maakte halverwege haar carrière een overstap en Joke (36) heeft al wat vaker gewisseld. "Ik heb eigenlijk 2 prangende vragen voor jullie", begint Minister Schouten. "Is pensioen eigenlijk iets wat jullie bezighoudt? En mijn andere vraag heeft betrekking op de spanning tussen generaties. Er wordt vaak gezegd dat de ene generatie het goed wil regelen voor zichzelf en daarbij de andere vergeet. Dat jongeren onvoldoende solidair zijn met de ouderen – of andersom. Is dat een beeld dat wij zelf met elkaar creëren?"
"Ik ben er wel mee bezig" vertelt Angelique. "Er is een hele mooie app van het ABP en daarin zit ik weleens te schuiven met mijn leeftijden. Gewoon om te kijken of ik eerder kan stoppen en wat dat dan financieel betekent. Ik ben politieagent op straat, en ik zie mezelf op mijn 65e niet meer achter de boeven aanrennen. Ik stel me ook wel kritisch op ten opzichte van het ouderenbeleid bij de politie. Ik twijfel of dat wel goed is ingericht en ook wordt toegepast bij veel afdelingen. Je hebt als oudere agent namelijk niet veel keuze om van de straat af te kunnen, of je moet met prepensioen gaan. Als agent moet je tijdens je werk op straat kunnen vertrouwen op elkaar. Als ik achter iemand aan ren en mijn partner kan fysiek niet mee, dan sta ik alleen."
"De komende 10 jaar gaan heel wat mensen met pensioen", zegt Menno. "Blijft dat allemaal betaalbaar? Dat houdt me wel bezig, voor mezelf en voor anderen. Als ik met oud-collega’s praat, hebben ze het heel vaak over indexatie. Ik heb nog even gekeken, ik ben nu ruim 10 jaar gepensioneerd. Ik had eigenlijk 19,5% meer pensioen moeten hebben. Dat is toch een heel bedrag. Ik heb veel respect voor anderen die ondanks dat toch het hoofd boven water houden."
"Ik maak me zorgen of er nog wel wat over is, tegen de tijd dat ik met pensioen ga", vertelt Joke. "Dus ik heb besloten om wat ik maandelijks overhoud, te gaan beleggen voor later. Ik zie om me heen dat niet alle collega’s hun pensioenleeftijd gezond bereiken. Dat ze niet meer hun toekomstplannen kunnen waarmaken. Daarom wil ik ook een beetje voor mezelf zorgen. Veel mensen uit mijn generatie zijn flexwerkers, of wisselen vaker van baan. Dan heb je allemaal kleine pensioentjes. In mijn pensioenoverzicht zie ik wel die cijfers staan, maar wordt dat straks ook uitgekeerd? Er kan zoveel gebeuren in een leven. Ik denk niet zozeer dat daar iets aan gedaan kan worden door een pensioenfonds. Misschien helpt het als ik meer wist over de gevolgen van die kleine pensioentjes op de lange termijn. Daar komt wel een deel van mijn onzekerheid vandaan."
"Ik maak me zorgen of er nog wel wat over is, tegen de tijd dat ik met pensioen ga", vertelt Joke. "Dus ik heb besloten om wat ik maandelijks overhoud, te gaan beleggen voor later. Ik zie om me heen dat niet alle collega’s hun pensioenleeftijd gezond bereiken. Dat ze niet meer hun toekomstplannen kunnen waarmaken. Daarom wil ik ook een beetje voor mezelf zorgen. Veel mensen uit mijn generatie zijn flexwerkers, of wisselen vaker van baan. Dan heb je allemaal kleine pensioentjes. In mijn pensioenoverzicht zie ik wel die cijfers staan, maar wordt dat straks ook uitgekeerd? Er kan zoveel gebeuren in een leven. Ik denk niet zozeer dat daar iets aan gedaan kan worden door een pensioenfonds. Misschien helpt het als ik meer wist over de gevolgen van die kleine pensioentjes op de lange termijn. Daar komt wel een deel van mijn onzekerheid vandaan."
"Tot nu toe lukt het de overheid nog niet goed om dat gesprek te voeren met de samenleving", vindt Minister Schouten. "Hoe zouden jullie willen dat die discussie over de toekomst publiekelijk gevoerd wordt?"
Angelique: "Het is een ver-van-mijn-bed-show, ik krijg het toch nog niet. Ik werk nu 35 jaar en begon met het idee dat ik er na 40 dienstjaren er uit zou mogen. Maar er verandert steeds weer wat aan de regelingen. Als ik er over praat met mijn collega’s, zijn dat vaak heel vluchtige gesprekken. De realiteit is belangrijker." Joke: "Ik dacht altijd dat het wel goed zou komen. Maar je merkt ook dat de pensioenleeftijd verder opschuift en dat de pensioenen niet geïndexeerd worden. Opgeteld zorgt dat wel voor een gevoel van ongerustheid."
Aan het eind van het gesprek spreekt Minister Schouten haar waardering uit voor de 3 deelnemers. "Ik wil jullie hartelijk danken voor jullie openheid. En weet dat we jullie bezorgdheid serieus nemen en zullen meewegen in de gesprekken over het nieuwe pensioencontract."
