De laatste jaren zijn er stapsgewijs steeds meer leraren en docenten als zelfstandige aan de slag gegaan. Voor de één gaat het om het gevoel van vrijheid. Anderen hopen op die manier meer geld te verdienen. Ook Mirjam Bos maakte in 2012 de keuze - na 15 jaar voor de klas te hebben gestaan – om zzp’er te worden. Spijt heeft ze niet van dit besluit. Maar ze maakte in de zomer van 2019 toch weer de overstap terug naar een vast dienstverband.
Mirjam Bos doorliep de PABO en studeerde vervolgens Orthopedagogiek met het idee dat ze onderwijsgebeleider wilde worden. Ze vond een baan als leerkracht op de Jenaplanschool in de Utrechtse wijk Wittevrouwen. Ze dacht: ‘Dit ga ik een paar jaar doen.’ Maar Mirjam vond het voor de klas staan zo leuk dat ze bijna 15 jaar groepsleerkracht bleef op deze school.
Vanwege een burn-out besloot ze in 2010 het onderwijs te verlaten. Ze wilde zich bezinnen op de vraag wat het werkzame leven nog meer voor haar in petto had. Maar eerst laste ze een sabbatical in.
Het onderwijs loslaten was niet wat ze wilde. Mirjam begon een eigen praktijk als remedial teacher. Haar doel was kinderen met leerproblemen te ondersteunen op scholen. Ze bouwde stap voor stap haar eigen bedrijf op. “Ik was nog bezig met mijn herstel. En financieel was dat geen probleem, omdat mijn toenmalige partner een goed salaris inbracht voor ons gezin.”
Eerst wilde de remedial teacher onderzoeken of haar eigen bedrijf levensvatbaar was. Aan andere dingen - zoals haar pensioen - dacht ze nog even niet. Later opende ze wel een rekening met een lijfrentepolis om toch vast wat opzij te zetten voor later. “Maar ik heb wel een pensioengat vanwege mijn zzp-tijd.”
Mirjam werkte als zzp’er op verscheidene scholen in Utrecht. Zo kwam ze ook weer op haar ‘oude school’ in Wittevrouwen terecht. “Ik hielp kinderen uit de groepen 3 tot en met 8 in opdracht van hun ouders met rekenen, spelling of (begrijpend) lezen. Het ging erom ze tools aan te bieden om de leerstof beter te leren begrijpen en beheersen. Maar ik probeerde in mijn werk zeker ook te bouwen aan het zelfvertrouwen van deze kinderen.”
Het werd 2019. Net voor de zomervakantie vroeg de directie van de Jenaplanschool of Mirjam weer in vaste dienst wilde komen. “Als ik geen ja had gezegd, waren ze sowieso op zoek gegaan naar een andere vaste kracht. Maar ik moet ook zeggen dat ik me eigenlijk nooit een echte ondernemer heb gevoeld. Dus ik besloot het te doen.”
Achteraf vraagt ze zich ook af hoe ze ooit de stap heeft gewaagd om voor zichzelf te beginnen. Het aanbod van de Jenaplanschool was extra welkom, omdat ze sinds haar scheiding in 2006 kostwinner is. Ze heeft 2 kinderen. “De veiligheid van weer in loondienst zijn, voelt dan extra prettig. Zeker toen korte tijd daarna het coronavirus zijn intrede deed.”
Het doet haar ook goed om weer onderdeel te zijn van een team nu ze in vaste dienst is. “Voorheen kwam ik even langs en vertrok ik weer als ik klaar was. Nu kan ik meedenken over andere dingen die spelen op school. Ik ben nu naast mijn RT-werkzaamheden ook één dag in de week schoolopleider, een soort coach voor startende leerkrachten. Om dat werk te kunnen doen, moet je wel echt deel uitmaken van de organisatie.”
Mirjam vindt het een mooie bijkomstigheid dat ze vanwege haar vaste dienstverband weer pensioen opbouwt bij ABP. “Ik heb er tijdens mijn zzp-periode te weinig bij stilgestaan wat de consequenties zijn voor mijn pensioen. Als je als zelfstandige aan de slag gaat, moet alles uit jezelf komen. Of iemand moet je erop wijzen. Als je in loondienst bent, hoef je daar niet over na te denken. Het is goed om daar wel bij stil te staan. Dat deed ik zelf te weinig.”
