Tessel is 23 jaar en runt met haar vriendin een winkeltje in Utrecht. Haar studie verpleegkunde aan de Hogeschool Utrecht heeft wat vertraging opgelopen, maar ze wil deze opleiding zeker afmaken. Tessel vertelt hoe ze met geld omgaat en wat er maandelijks binnenkomt. “Er staat altijd wel iets extra’s op mijn rekening.”
Naam: Tessel de Graaf
Leeftijd: 23
Opleiding: Bezig met het laatste jaar verpleegkunde aan de Hogeschool Utrecht
Baan: werkt in een souvenirwinkeltje waar ze ook rokersbenodigdheden verkopen in Utrecht
Aantal uren: ongeveer 30
Woonsituatie: samenwonend in huurhuis
Spaargeld: iets tussen de € 2000 en € 4000
Baan: € 1875
Zorgtoeslag: € 112
Telefoon/ abonnementen: € 211
Ziektekostenverzekering: € 123
Boodschappen: rond de € 300
Reiskosten/ parkeerkosten: € 94
Kleding en uitjes: € 400
“Zeker, maar ik heb dan ook de luxe dat ik geen huur en energiekosten betaal. Ik ben ingetrokken bij mijn vriendin. Het is fijn wonen hier. Niet ver van het centrum en vlak bij de snelweg. We willen het liefst naar een huis buiten de stad verhuizen. Maar daar is het nu nog niet het juiste moment voor.”
“Ik ben heel erg veranderd de afgelopen jaren. Vroeger ging ik veel naar de stad om dingen voor mezelf te kopen. Nu geef ik mijn geld uit aan boodschappen en overige eet-dingetjes. Soms koop ik kleding, maar het zijn toch voornamelijk boodschappen en uitjes waar mijn geld aan opgaat."
“Ik ben niet gierig maar ik vind alles zo duur worden en dat maakt dat ik het zonde vind om bepaalde dingen te kopen. Ik kan het wel betalen, maar laat het dan toch liggen.”
“Ik heb geen spaarrekening. Alles staat op mijn betaalrekening. Maar ik heb altijd iets achter de hand.”
“Ik denk mijn laptop. Die heb ik 3 jaar geleden gekocht en is het geld dubbel en dwars waard.”
“Een paar schoenen van € 350. Het was een impulsieve aankoop. Het waren hele dure schoenen die waren afgeprijsd, gympen van Valentino. Ze waren heel mooi, dat wel. Maar ik vind het eigenlijk zonde om zulke dure schoenen aan te hebben. Je moet voorzichtig lopen, en als het regent is het ook niet fijn. De zool van de schoenen is net iets smaller dan de schoen zelf. Dit geeft me een onstabiel gevoel. Dus ze staan nog steeds in de kast. Ik heb ze bijna niet gedragen. Ik denk dat ik ze weer ga verkopen. Ik loop liever op schoenen van maximaal € 100."
“Ik heb het er geregeld met mijn moeder over. Zij zit in een leeftijd dat dit gaat spelen. Ze is zzp’er, net als veel anderen in mijn familie. Ze bouwen dus geen pensioen op bij een fonds zoals ABP. Mijn moeder heeft wel elke maand geld opzijgezet. Voor mezelf ben ik er nog niet heel erg mee bezig. Ik heb eerder een baantje gehad bij de Albert Heijn en daarom al een klein beetje pensioen opgebouwd. Maar daar heb ik maar anderhalf jaar gewerkt, dus het is maar weinig. En ik bouw nu geen pensioen op. Het is natuurlijk altijd mogelijk dat we de winkel tegen die tijd verkopen. Dat geeft ons ook extra inkomsten.”
“Ik denk dat mijn vriendin en ik dan samen een rekening hebben. Daar zijn we heel makkelijk in. En ik hoop dat we dan geen huis meer huren maar een huis hebben kunnen kopen. Dat is ook sparen voor de oude dag.”
“Ik hoop op een dikke boterham …maar het hoeft niet een hele dikke boterham te zijn. Zolang we maar goed rondkomen.”
“Ik heb geen arbeidsongeschiktheidsverzekering. Ook al weet ik dat dat kan als zzp’er. Als mijn partner overlijdt dan zal ik alle werkzaamheden voor de winkel moeten overnemen. En dat is hard aanpoten. Mochten we uit elkaar gaan dan ga ik weer een baan in de zorg zoeken. Ik heb stage gelopen in een ziekenhuis en in de psychiatrie.”
