‘Ik houd bij hoeveel CO2 ons gezin produceert’

De duurzame dilemma's van Stefanie Arndt
16 mei 2022

Op onze oude dag genieten van een prettige en leefbare wereld. Dat willen we allemaal. Maar wat hebben we ervoor over? Hoe duurzaam willen we leven? En met welke dilemma’s worstelen we? In deze aflevering Stefanie Arndt, ESG & Duurzaamheidsmanager bij DELTA Fiber.

Openbaar vervoer of de auto?

“We proberen zoveel mogelijk de auto te laten staan. Ik ga naar mijn werk met het ov. Met ons beleid proberen we dat ook binnen DELTA Fiber te stimuleren en als ESG-manager heb ik hier natuurlijk een voorbeeldfunctie in. Maar je kunt niet van collega’s uit Zeeland verwachten dat ze elke dag met het ov naar Schiedam komen. Dat kan zo 5 uur kosten. Voor hen bieden het kantoor in Zeeland, hybride werken en elektrische auto’s een uitkomst. Buiten het werk, als we naar mijn ouders en schoonouders in Drenthe gaan, pakken we meestal wel de auto. Naarmate ons kindje wat ouder wordt en het geen volksverhuizing meer is, gaan we vaker met de trein.”

Vakantie met vliegtuig of trein?

“We hebben lange tijd 2 keer per jaar gevlogen voor onze vakanties, maar zijn vorig jaar met de auto naar Italië gegaan en dat is heel goed bevallen. ‘Effe vliegen’ kan eigenlijk niet meer. De CO2-uitstoot is zó hoog. Ik houd tegenwoordig bij hoeveel CO2 wij als gezin produceren. Vorig jaar werd ik pijnlijk geconfronteerd met de impact van vliegen. Trots berekende ik hoeveel CO2 we met onze nieuwe zonnepanelen bespaarden. We vlogen in diezelfde tijd een weekje naar Mallorca met z’n drieën. En WEG was deze jaarlijkse besparing weer… Dat doen we dus niet meer. De prijzen van vliegtickets zijn gewoon absurd laag. Maar als de prijs wordt zoals die eigenlijk hoort te zijn, dan sluit je ook weer veel mensen uit. Vliegen wordt dan alleen iets voor de beter bedeelden. Dit maakt duurzame plannen ook wel lastig uit te voeren. Niet iedereen kan ‘zomaar’ van het gas af of elektrisch gaan rijden. Daar moeten we oog voor blijven houden. Anders haken mensen af.”

Warmtepomp of toch maar gas?

“We hebben een huis van 101 jaar oud, maar daarin zijn heel veel maatregelen getroffen om energie te besparen, veel isolatie, vloerverwarming, zonnepanelen. We hebben energielabel B en vervangen nu alle lampen door leds. Momenteel onderzoeken we of we over kunnen van koken op gas naar inductie en of een hybride warmtepomp mogelijk is.”

Vlees of vegetarisch?

“Ik geloof er niet in dat je in extremen - alles of niets - moet denken. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je inzicht hebt in wat duurzaam is en wat niet, om vervolgens zelf een weloverwogen keuze te maken. Wij eten nog wel vlees, maar steeds minder vaak en in steeds minder grote hoeveelheden. Als je minder of geen vlees meer eet, gaat er een deur dicht, maar er gaan ook deuren open. Je leert veel creatiever koken en veel nieuwe smaken en lekkere combinaties kennen. Met groente, noten, kruiden kan enorm veel en daar kom je pas achter als je minder vlees eet.”

Consumeren of consuminderen?

“Het zit in mensen om steeds meer te willen. Dit lineaire denken geeft ergens houvast. Maar we vergeten dat al die extra spullen die oplossing niet zijn. Ik geloof in minder en een meer circulair model waarin we zuiniger met spullen en grondstoffen om gaan. Het maakt je leven ook overzichtelijker. Ik geef kinderkleding weg of koop tweedehands kleding. Natuurlijk kopen we ook wel nieuwe dingen, maar wat minder en van betere kwaliteit zodat ze langer meegaan. Gisteren ging ik naar kantoor op hakken die al 9 jaar oud zijn, in kleren van mijn zwangere buurvrouw die zij nu niet past. Dat ziet er net zo goed uit als iets dat spiksplinternieuw is. Minder spullen en beter omgaan met wat je hebt geeft rust.”

De dilemma’s van ABP

“Ik snap het statement dat ABP maakt door niet meer te beleggen in producenten van fossiele energie. Maar ik weet niet of dit de juiste manier is. Dit voelt voor mij echt als een duurzaam dilemma. Mijn man werkt binnen de petrochemische industrie en daar zie je nu al grote veranderingen. Hij is dagelijks druk met duurzame energie en juist een sterke sector als de petrochemie kan heel goed het verschil maken. Ik ben van mening dat je altijd in gesprek moet blijven met elkaar. Nu is die mogelijkheid weg. En of je daarmee je doel bereikt vraag ik me af. We kunnen voorlopig nog niet helemaal zonder deze industrie en de vraag is in wiens handen deze beleggingen nu terecht komen. Wat uiteindelijk wel goed is, is dat het statement van ABP toch mensen aan het denken zet. Bij pensioen wordt vaak in termen van geld gedacht, maar wat is je geld nog waard als je leefomgeving niet meer prettig of zelfs niet meer leefbaar is door de effecten van klimaatverandering. Misschien is het op veel vlakken toch een zetje in de goede richting.”