Onderwijzeres Annie Moriarty-Van der Pal emigreerde in de jaren tachtig naar de Verenigde Staten. Bijna 40 jaar lang dacht ze niet meer aan het pensioen dat ze hier ooit opbouwde. In de tussentijd stond in Nederland voor haar ‘gewoon’ een pensioen klaar. Maar ABP kon dat niet uitbetalen, want het was niet bekend waar Annie was gebleven...
Het stond met koeienletters op het ‘intreebericht’: ‘Dit stuk dient zorgvuldig te worden bewaard! Te zijner tijd dient dit bij de behandeling van uw pensioenaanvraag te worden overlegd.’ En gelukkig had Annie precies gedaan wat hierop stond: dit bewijs van deelname aan ABP goed bewaren. Het was zelfs meeverhuisd naar Amerika. Daar belandde het echter op een vergeten stapel met andere papieren uit Nederland. Achteraf bleek dit document veel waard.
Annie werkte in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw zo’n 7 jaar als onderwijzeres in onder meer Wolvega en Zaanstad. In die periode bouwde ze bij ABP-pensioen op. Tijdens haar vervolgstudie antropologie leerde ze haar man kennen. In 1985 trouwde ze en verhuisde naar Californië. De verhuizing betekende dat ze haar baan moest opgeven. In Amerika kon ze geen les geven. En dat, terwijl ze het ‘een ontzettend leuk en uitdagend beroep vindt’.
“De overgang was groot. Ik kom uit een groot gezin en heb nog goede vrienden in Nederland. Daar kende ik niemand”, vertelt de 70-jarige onderwijzeres uit Wormer. “Ik miste de gezelligheid van even bij iemand op de koffie gaan. Toen mijn kinderen naar school gingen, leerde ik meer mensen kennen. Zo ook een groepje Nederlandse huisvrouwen. We gingen iedere week bij iemand op de koffie met iets lekkers en gezellig Nederlands kletsen. Toen ik dat stukje cultuur van Nederland terugvond, ben ik me hier meer thuis gaan voelen. Ik vond ook een kantoorbaan waar ik veel mensen heb leren kennen.”
“Ongeveer 15 jaar geleden zocht de Nederlandse Taal en Cultuurschool in Orange County een leraar voor de zaterdagmorgen. Dat ben ik toen gaan doen. Nu werk ik er nog af en toe als invalster. De Nederlandse school was er vroeger voor kinderen van mensen die tijdelijk in Amerika werkten. Zo konden hun kinderen toch de Nederlandse taal en cultuur leren. En dat was goed als ze weer teruggingen en in Nederland weer naar school moesten.”
“Op de school zie ik nu veel kinderen waarvan één ouder Nederlands is. Zij willen hun kinderen dat stukje Nederlandse cultuur meegeven. De kinderen gaan door de week gewoon naar de Amerikaanse school. Op zaterdag gaan ze naar de Nederlandse school.”
Ze komt nog geregeld naar Nederland voor bezoek aan familie en vrienden. De reden voor haar laatste bezoek in februari dit jaar was heel triest: haar broer was overleden. Toen sprak Annie met haar zus over haar pensioen: “Ze moedigde mij aan contact op te nemen met ABP. Ik heb gebeld en informatie opgevraagd. Terug in Californië ben ik de papieren van mijn werk in Nederland gaan zoeken. Gelukkig had ik ze nog! Aan de hand daarvan heeft ABP mij in de administratie gevonden en gecheckt dat ik het inderdaad echt was. En nu krijg ik mijn pensioen.”
“Achteraf denk ik: had ik mijn Amerikaanse adres maar doorgeven aan ABP. Maar in 1985 ben ik dat vergeten. Ik ging trouwen. Startte een nieuw leven in Amerika. Pensioen was niet iets waar ik op dat moment aan dacht. Dat is dan ook mijn tip aan andere deelnemers die in het buitenland wonen: controleer of ABP je adres heeft.”
“Ik heb met mijn werk in Amerika genoeg pensioen opgebouwd om van rond te komen. Met het pensioen van ABP had ik geen rekening gehouden. Het is extra. Hier ga ik leuke dingen mee doen, zoals naar het theater gaan en reizen. Ik ben er erg blij mee.”
Geef dan uw adresgegevens door aan het RNI. Zo blijft u in beeld blijft bij uw pensioenfonds. Deel deze pagina Facebook Twitter LinkedIn
