Coen de Hoon (42) en zijn 3000 collega’s werken aan een goed pensioen voor miljoenen mensen. Coen is Senior Compliance Officer bij de pensioenuitvoerder van onder meer ABP. Wat doet hij elke dag voor onze deelnemers? En hoe zien deelnemers dit? Hij ging in gesprek met de juf van zijn dochter, Eline van der Aa (23). Eline is leerkracht van groep 7 en nog niet zo lang deelnemer bij ABP.
Coen: “Compliance officers zorgen ervoor dat een pensioenuitvoerder zich aan alle wetten en regels houdt die gelden voor de financiële sector. Ons team kijkt vooral naar integriteit. Dat wisselt van goed gedrag van medewerkers tot het nakomen van alle wettelijke pensioenverplichtingen. Daarnaast adviseren we het management, de raad van bestuur en de raad van commissarissen.”
Coen: “Hiervoor werkte ik vijf jaar bij Loyalis. Dat is een specialist op het gebied van inkomen en zekerheid. Eerder werkte ik in de financiële consultancy. Daardoor deed ik automatisch wat kennis op over pensioenen. Maar bij de keuze van een baan was mijn eigen pensioen nooit een issue. Nu ik in de pensioensector werk, zie ik dat er veel meer mogelijkheden zijn dan ik dacht.”
‘Ik weet er het fijne niet van, al weet ik wel dat er een nieuw pensioenstelsel komt. Maar het is voor mij ook nog behoorlijk ver weg, ik ben pas twee jaar geleden afgestudeerd. Toen ik ging solliciteren vond ik het belangrijkste dat het contract op orde was, en dat ik als leerkracht verder kon groeien. Ik zie nu op mijn loonstrookje staan dat ik iedere maand circa 8 procent aan mijn pensioen afsta. Dus ik werk maandelijks voor iets waar ik eigenlijk vrij weinig van afweet. Het scheelt gelukkig dat pensioen in het onderwijs goed geregeld is."
Eline: “Het is natuurlijk een beetje koffiedik kijken. Ik hoop dat het een goede basis legt voor later. Dat ik dan van mijn pensioen kan genieten. En ik hoop ook dat, mocht ik onverwacht overlijden, mijn partner recht heeft op mijn pensioen en het niet plotseling allemaal weg is. Natuurlijk is het verstandig om ook zelf een potje op te bouwen. Hoewel ik niet snel zou gaan beleggen, daarvan vind ik de risico’s te groot.”
Coen: “Ik zie pensioen ook als een basis. Daarnaast kijk ik wat ik nog meer kan doen, zodat ik straks mijn leven kan leiden zoals ik dat graag wil. Het hoeft niet groots en meeslepend te zijn. Maar wel zo dat ik me geen zorgen hoef te maken. Het is de vraag of de AOW nog in de huidige vorm bestaat als wij met pensioen gaan. Daarom wil ik iets extra’s creëren waarop ik kan terugvallen. Ik heb een eigen huis, dat beschouw ik als een vorm van pensioen. Verder heb ik een spaarpotje en ik doe wat aan beleggen. Dus ik spreid het.”
Eline: “Ik heb geen flauw idee waar mijn geld iedere maand naartoe gaat. Daar valt inderdaad nog wel wat winst te behalen. Het zou mooi zijn als je pensioenfonds je meer informatie geeft; je bent immers een klant.”
Coen: “Ik denk dat de betrokkenheid en de informatiebehoefte van deelnemers sowieso toenemen in het nieuwe stelsel. Zeker bij keuzemomenten. Door het grotere maatschappelijke engagement zullen de fondsen meer moeten uitleggen waarin ze beleggen en waarom.”
Eline: “Het is altijd fijn als je ergens invloed op krijgt. En weet waarin je geld belegd wordt. Als dat in ieder geval duurzame investeringen zijn, geeft me dat wel een goed gevoel.”
Coen: “Het klimaat is natuurlijk een hot topic. Ik vind het heel goed dat er discussie is over rendement voor de deelnemer genereren naast klimaatbewust beleggen. En dat pensioenfondsen hun maatschappelijke rol steeds meer oppakken. Dat we werken aan financiële fitheid en bewustzijn.”
Coen: “Ik kan me dat wel voorstellen, ja. We willen als pensioensector dat mensen zich op jongere leeftijd bewust worden van hun pensioen. Dat begint met kennis bijbrengen. Voor pensioenfondsen kan dat een mooie rol zijn.”
Eline: “Misschien op middelbare scholen? Er is al wel wat voorlichting over algemene financiële zaken. En op basisscholen organiseren we elk jaar de landelijke Week van het Geld. Zelf heb ik het in de klas nu toevallig over de Europese Unie. Daar zit het onderwerp geld ook voor een deel in. Maar verder hangt het een beetje van de leerkracht af welke draai je aan de lessen geeft.”
Coen: “Ja, mijn dochter van bijna 11 heeft sinds een jaar een eigen betaalrekening en een pasje. Ik probeer haar duidelijk te maken dat de dingen niet zomaar komen aanwaaien. Ons huis, het eten; het moet allemaal betaald worden. Daar moet je dus voor werken. Ik zal haar straks ook stimuleren om een bijbaantje te nemen. Die heb ik sinds mijn tienerjaren zelf ook altijd gehad.”
Eline: “Ik had ook altijd bijbaantjes. En ik kreeg zakgeld. Maar daar moest ik wel klusjes voor doen: afwassen, de auto poetsen en zo.”
Coen: “Ik hoef niet per se eerder te stoppen, dat is voor mij nu geen doel. Misschien dat ik later wel wat minder zou willen gaan werken.”
Eline: “Ik zou het mooi vinden als ik mijn werk op termijn met bijvoorbeeld een masteropleiding kan combineren. Waardoor ik binnen school een andere functie kan gaan vervullen. Of – voor een deel – een eigen bedrijfje kan starten. Ik wil wel altijd met kinderen bezig blijven. Stilzitten is niets voor mij.”
