740x300.jpg)
Het verdriet van Gerard is vooral voelbaar tussen de regels. Hij praat makkelijk en snel en benoemt wat er is gebeurd, maar lijkt zijn emoties in te slikken. Of misschien moet het allemaal nog indalen. In januari van dit jaar overleed zijn vrouw Efie. Ze werd net geen 59 jaar oud. Nu woont hij alleen in de woning die ze vrij recent nog samen hebben gekocht. ‘Ze is niet meer in Kollum geweest. Dat zit nog steeds in mijn hoofd.’
Bijna 15 jaar geleden ontmoetten Gerard en Efie elkaar via een datingsite. Gerard had net een scheiding achter de rug. Het klikte. ‘Wat me in haar aantrok was haar sociale kant, haar warmte en liefde. Het maakte haar niet uit of je directeur was of totaal iets anders. Iedereen was in haar ogen hetzelfde. Dat sprak me aan.’
De Groninger Gerard en Efie, lerares op een basisschool in het Friese Zwaagwesteinde, kregen niet veel later een relatie. Ze bleven in hun eigen huis wonen. Dat leek ze makkelijk, beiden in de buurt van hun werk. Gerard werkt nog altijd als operator in een kartonfabriek in het Groningse Hoogezand.
Het besluit om samen een huis te kopen volgde vele jaren later. Efie had net voor de tweede keer kanker overwonnen. ‘In 2010 kreeg ze borstkanker en negen jaar later, in december 2019, baarmoederslijmvlieskanker. We gingen ervan uit dat alles goed zou komen en begonnen in 2020 – na de behandeling - weer plannen te maken voor de toekomst. Toen viel ook het besluit om samen een huis te kopen.’
Het was even zoeken op welke locatie ze samen zouden gaan wonen in verband met hun werk. Gerard en Efie kozen uiteindelijk voor het Friese Kollum. De digitale handtekening voor de koop van hun nieuwe huis zetten ze zomer 2020 tijdens de vakantie op hun gehuurde kajuitjacht terwijl ze lagen aangemeerd in Kampen. In Zutphen zetten ze tijdens dezelfde vakantie de digitale handtekening voor de verkoop van de woning van Gerard. Niet veel later gingen ze een geregistreerd partnerschap aan. Dat leek ze beter in verband met de koop van hun gezamenlijke woning.
Op 1 december 2020 kregen ze de sleutel van hun huis on Kollum. Slechts een paar weken later bleek de kanker verdrietig genoeg terug. Deze keer was een tumor in de ruggengraat de boosdoener. Terwijl in december en januari het huis werd geschilderd en vertimmerd, moest Efie naar het UMC Groningen voor behandelingen. ‘Onze droom van een huis samen werd verstoord doordat de ziekte terugkwam.’
In de periode dat Efie wederom in het ziekenhuis belandde, kwam Gerard per toeval een artikel over het nabestaandenpensioen tegen. Hij had er eerder niet bij stilgestaan dat hij hiervoor in aanmerking kwam.
Na het overlijden van zijn vrouw ging hij informatie inwinnen bij ABP. Het gesprek via de telefoon verliep prettig, ook al was Gerard in zijn hoofd nog vooral bezig met het recente verlies. Hij weet zich om deze reden niet meer alle details te herinneren van het gesprek, maar het werd in ieder geval duidelijk dat ABP het nabestaandenpensioen in gang zou zetten. Hij zegt het fijn te vinden dat hij toen wist waar hij ongeveer op kon rekenen. ‘Met een hoge hypotheek en slechts één salaris in plaats van twee zou het me lukken om hier te blijven wonen, maar ik had dan misschien wel wat hulp nodig gehad van anderen. En het was ook wat krapjes geworden. Ik was oprecht verrast dat ik aanspraak kon maken op nabestaandenpensioen. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid – tussen haakjes – dat ik mij niet hoef af te vragen of ik hier wel kan blijven wonen. Dat verzacht de pijn.’
De boodschap die Gerard aan ABP-deelnemers wil meegeven is dat het belangrijk is om dingen goed te regelen als je gaat samenwonen. ‘Je moet elkaar verzorgd achterlaten. En een geregistreerd partnerschap is minimaal aan te raden.’
Op de vraag hoe hij zich ruim een half jaar na het overlijden van zijn vrouw voelt, antwoordt Gerard dat het goed gaat. Maar wel met ups en downs. ‘Het helpt als je positief in het leven staat. En ik ben bezig de inrichting van het huis volgens onze wensen – dus in lijn met de ideeën van Efie - af te ronden.’
